Koreańskiego reżysera, Bong Joon-ho znamy przede wszystkim jako twórcę kina gatunkowego - horroru Potwór (2006) i fantastycznonaukowej Arki przyszłości (2013). Tymczasem to właśnie jego Parasite zdobył w tym roku Złotą Palmą na festiwalu w Cannes, uznawanym za oazę kina artystycznie wyrafinowanego. Czyżby i Cannes nam się skomercjalizowało?

Pierwsze sekwencje filmu rzeczywiście każą wątpić w słuszność werdyktu jurorów. Parasite zaczyna się bowiem jak komedia satyryczna o bogatych i biednych. Mieszkająca w ubogiej dzielnicy Seulu rodzina podstępem wkrada się w łaski zamożnej familii, posiadającej rozległą willę na jednym ze wzgórz stolicy Korei Południowej. Młody Ki-woo zostaje nauczycielem angielskiego nastoletniej córki bogaczy. Stopniowo wprowadza do domu swoją siostrę, ojca i matkę.

A gdy widz zdąży się już przyzwyczaić do tej prześmiewczej konwencji, reżyser serwuje nam i bohaterom nieoczekiwany zwrot akcji, który całkowicie zmienia tonację filmu. Niektórych wbije ona w fotel, innych być może wygoni z kina swą makabryczną dosadnością. Dla tych, którzy znają koreańskie kino ostatnich lat, jej stylistyka nie powinna być jednak wielkim zaskoczeniem. Twórcy z tego kraju chętnie używają, czy wręcz nadużywają, krwawych efektów.

Ale ambicje Bong Joon-ho zdecydowanie wykraczają poza chęć epatowania publiczności. Przewrotny Parasite jest nie tylko opowieścią o ludzkiej chciwości i głupocie, ale też bardzo gorzkim obrazem różnic społecznych i ekonomicznych dzielących mieszkańców nie tylko przecież Korei Południowej.

Bartosz Żurawiecki

• Parasite
• reż. Bong Joon-ho
• premiera: 20.09

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2019