Precyzja i doskonałość

Klemens Wasiewicz urodził się 30 marca 1909 roku w Sielcach (dzisiaj część Warszawy). Przed 1920 rokiem jego ojciec Karol z żoną Franciszką i dziećmi przyjechał do Poznania. Karol był modelarzem technicznym, stolarzem wyrabiającym drewniane makiety do form odlewniczych. W Poznaniu znalazł pracę w Fabryce Machin Towarzystwa Akcyjnego H. Cegielski, a potem w Fabryce Chemicznej Romana Maya.

Klemens, najmłodszy z jego dzieci, po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego im. Bergera, rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. Tam poznał swoją przyszłą żonę Lucynę Winiarską. W 1932 roku podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, ale ze względu na trudną sytuację materialną musiał je przerwać. Po powrocie do Poznania pracował w Wytwórni Sprzętów Kościelnych Drukarni i Księgarni św. Wojciecha. Tutaj zdobywał doświadczenie, specjalizując się w projektach wyposażenia wnętrz sakralnych. W 1938 roku Klemens i Lucyna wzięli ślub, a rok później w czerwcu urodziła im się jedyna córka - Ewa.

Ustabilizowane życie Wasiewiczów przerwała wojna. Po wrześniu 1939 roku Klemens kilka miesięcy pracował w przejętej przez Niemców wytwórni, a następnie jako kreślarz w poznańskim biurze projektowym Niemca Rudolfa Voltenauera z Wrocławia. W 1944 roku został stamtąd jednak zwolniony i wysłany do pracy przymusowej przy kopaniu okopów w Gądkach pod Poznaniem. Po wojnie Wasiewicz działał w reaktywowanym Związku Polskich Artystów Plastyków, włączając się w odbudowę życia artystycznego w Poznaniu. Wrócił także do pracy w Wytwórni Sprzętów Kościelnych. Po przejęciu spółki przez państwo i likwidacji warsztatów w 1948 roku został zwolniony.

Krótko sprawował funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowych Targów Poznańskich. W 1949 roku zaprojektował polski pawilon na targach międzynarodowych w Budapeszcie i nadzorował prace przy jego budowie. Jednocześnie zaangażował się w odbudowę zniszczonych w czasie wojny kościołów oraz projektował wyposażenie dawnych zborów protestanckich przejętych po II wojnie światowej przez Kościół katolicki. Do jego najważniejszych realizacji należą powojenna rekonstrukcja wnętrz fary i kaplica Wieczystej Adoracji, projekty ołtarzy głównych i bocznych w poznańskich kościołach: Świętej Trójcy na Dębcu, św. Michała Archanioła przy ul. Stolarskiej, Zmartwychwstańców na Wildzie, Chrystusa Króla przy ul. Ostatniej i św. Jana Vianneya na Sołaczu. Zaprojektował także ołtarze w katedrze w Gorzowie Wielkopolskim oraz wnętrza w misyjnym seminarium werbistów w Pieniężnie.

Po śmierci żony w 1983 roku Klemens Wasiewicz już nie projektował. Zajął się porządkowaniem swojego bogatego archiwum. Zmarł 4 października 1989 roku. Został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu na Miłostowie. Dzisiaj, odwiedzając kościoły na Dębcu, Wildzie czy Sołaczu, warto obejrzeć zaprojektowane przez niego, imponujące precyzją wykonania i dbałością o szczegóły ołtarze. Szczególnie że teraz wiemy, kto był ich twórcą. Przewodnikiem niech będzie bogata i różnorodna kolekcja archiwaliów gromadzonych przez samego Klemensa, pieczołowicie przechowana przez rodzinę i udostępniona w Cyrylu.

Magdalena Grzelak-Grosz

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2025