- Bardzo bym chciał, żeby w Galerii Malarstwa i Rzeźby powstała kawiarnia, ale nie taka, do której będzie się przychodziło z miasta. Ona ma być miejscem odpoczynku w czasie zwiedzania, może także dawać okazję do okiełznania temperamentu dzieci. Nie wiem, co powie Sanepid, ale zakładam, że kawiarnia ruszy już w najbliższych dwóch miesiącach - mówi Tomasz Łęcki*, nowy dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu.

- Zdjęcia robię, bo lubię i chcę wywoływać emocje - mówi Wojciech Robakowski*, którego fotografie z zakładu Amica zostały opublikowane przez "Financial Times".

- W Mechanizmie są zdjęcia z wizyty Margaret Thatcher w roku 1988 w Warszawie. W Hali Mirowskiej kupowała pomidory, ogórki, jabłka. Ta scena wydawała mi się świetnym początkiem: czymś, co symbolicznie miało wpływ na wydarzenia, które później rozgrywały się w Polsce - mówi Mariusz Forecki* o swojej najnowszej książce fotograficznej Mechanizm. Polska 1988-2019.

- Z czasem zrobiło nam się trochę żal, że tak świetne filmy będą wyświetlane wyłącznie na pecetach, albo - jeszcze gorzej! - na smartfonach - mówi Lucie Hášová* z  Międzynarodowego Festiwalu Krótkich Filmów Animowanych Anishort. Pokaz 20 najlepszych animacji z 11 krajów obędzie się w środę w kinie Rialto.

Dowodem na to, że Poznań nie był dla Paderewskiego tylko punktem na mapie jego działalności politycznej i artystycznej, jest fakt, że miał tutaj wielu przyjaciół, szczególnie w kręgach ziemiańskich. Każda wizyta Paderewskiego w Poznaniu wywoływała entuzjazm wśród mieszkańców miasta, którzy licznie wyrażali swe uznanie - mówi profesor Zbigniew Pilarczyk*. 

- Zaczęłam robić filmy eksperymentalne, bo nie chciałam kręcić zwykłej rzeczywistości, którą widzę. W taki sposób mogę budować i kreować swoją własną rzeczywistość: tworzyć po swojemu to, o czym chcę powiedzieć - mówi artystka wizualna Rafaela Jasionowicz*, której pokaz filmów eksperymentalnych odbędzie się w środę w Collegium Maius.

- ...outsidera, chociaż sztuka traktowana była kiedyś jako coś bardzo poważnego. Władza bała się artystów, a jednocześnie jej imponowali, tym bardziej, im mniej ich rozumiała - wspomina PRL prof. Jarosław Kozłowski*, który w listopadzie ubiegłego roku otworzył w Poznaniu Archiwum Idei.

- Półtorej godziny na przedstawieniu Grotowskiego zmieniło przed laty moje życie, a potem zdarzało się, że ludzie mówili to samo o moich spektaklach - mówił w 2018 roku Lech Raczak*, reżyser teatralny, laureat Nagrody Artystycznej Miasta Poznania.

- Pisałam muzykę już od dziecka, ale nie chciałam być kompozytorką. Broniłam się przed tym rękami i nogami, ponieważ zapisywanie nutek wydawało mi się bardzo uciążliwym zajęciem. W dodatku nie wyobrażałam sobie, jak można studiować kompozycję, swoją twórczość dawać komuś pod ocenę i komponować utwory jako zadanie na studiach. Wydawało mi się to niepojęte - mówi Katarzyna Danel*, kompozytorka.

- Usiłuję od dłuższego czasu dokładać do niemego żydowskiego Poznania teksty, także wycieczki, w których do poznaniaków mówią wprost tutejsi Żydzi. "Wspomnienia..." Lasmana to kolejna taka książka po "Firze. Poznańskich Żydach. Opowieści o życiu" - mówi Andrzej Niziołek*, redaktor książki Noacha Lasmana "Wspomnienia z trzech światów". 

- Na wystawę Wczasy wybraliśmy fotografie powstałe w ramach naszego dokumentalnego projektu Płaszczyzny wspólne, tym razem skupiającego się na wielkopolskich kurortach jeziornych - Skorzęcinie, Powidzu i Zbąszyniu. Ludzie chcą tam wypoczywać, czasem w ścisku, z dala od wody - mówi Anka Gregorczyk*, a Łukasz Szamałek** dodaje: - Na co dzień ludzie żyją bardziej indywidualnie, coraz bardziej odgradzają się, a nad jeziorami są skupieni na małej przestrzeni, razem. To ciekawe zjawisko.

- To było szaleństwo - słomiane lalki Jana Berdyszaka w Weselu, wprost nawiązujące do Chochoła, albo wiklina w scenografii do Siała baba mak Krystyny Miłobędzkiej - mówi Krzysztof Deszczyński*, aktor, twórca festiwalu "Zostań Gwiazdą Kabaretu".

- Zawsze miałem silne predylekcje do muzyki łączonej z obrazem. Utwory, w których to forma i struktura są elementami dominującymi, były dla mnie mało pociągające - mówi Gabriel Kaczmarek*, kompozytor związany z Teatrem Cortiqué.

- Próbuję sobie wyobrazić, jak w tej chwili postrzega się Teatr Ósmego Dnia. Znam się z nimi od czterdziestu lat - i zastanawiam się, co widzi w nim ktoś, kto zna go raptem kilka lat - mówi Joanna Helander *, autorka wystawy "Czas Tid Time", którą od dziś można oglądać w Teatrze Ósmego Dnia.

- Jak nauczyć wolności i odkrywania siebie, gdy ucznia ogranicza kartka rozmiaru A4 i 45 minut raz w tygodniu? - mówi Maja Brzozowska-Brywczyńska, socjolożka i animatorka.

- Chcemy wspólnie się edukować, pokazywać dobre praktyki, brać większą odpowiedzialność za kreowanie przestrzeni - mówi Wojciech Krawczuk, nowo wybrany prezes poznańskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich. 

- Sztuka nie może pomóc całemu światu. Ale nawet niewielkie działania artystyczne mogą sprawić, że przynajmniej dziesięć, dwadzieścia osób poczuje się lepiej. Może to trochę zbyt idealistyczne, ale naprawdę wierzę w sztukę partycypacyjną - mówi Natasha Chichasova*, która do Poznania przyjechała na rezydencję do Centrum Kultury Zamek w ramach programu Exter.

- Tę osobność Pauliny dostrzegłam już w tracie pracy nad "Miriam", ale wtedy sądziłam, że zostanie reżyserką lub scenografką, a nie tancerką i choreografką. Jej myślenie choreograficzne jest zupełnie inne od mojego - o córce, Paulinie Wycichowskiej* mówi Ewa Wycichowska*, tancerka i choreografka.  

- W naszym społeczeństwie nadal tkwią traumy związane ze stalinizmem, których nie udało się nam pozbyć - mówi Moonika Siimets* z Estonii, reżyserka filmu "Mała towarzyszka", prezentowanego w programie festiwalu Ale Kino!

- Możemy udawać, że Polska jest potęgą poetycką, ale prawda jest taka, że większość ludzi w tym kraju zna może trzech poetów, z czego dwóch już nie żyjących.  Nie jest to zbyt komfortowa sytuacja dla współczesnego twórcy, więc pozostaje pisać bezinteresownie - mówi Justyna Bargielska*, poetka, autorka tomu "Dziecko z darów", który właśnie miał swoją premierę.