Kultura w Poznaniu

Historia

opublikowano:

Uśmiech chłopca

Zdzisław Dworzecki odszedł niespodziewanie i za wcześnie. Miał w głowie tyle pomysłów do zrealizowania... Emanował muzyką i poezją. Uśmiech chłopca nie schodził z Jego twarzy.

. - grafika artykułu
Zdzisław Dworzecki (w środku) podczas konkursu skrzypcowego w 1996 r., z lewej Andrzej Wituski, z prawej Witold Skowroński fot. mat. Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego

Urodził się 20 listopada 1945 roku w Saarbrücken. Poznaniakiem został z wyboru rodziców. Przodkowie ze strony matki pochodzili ze Wschodu. Babcia spowinowacona była z wybitną poetką rosyjską Anną Achmatową, grała na fortepianie i... zaprowadziła wnuka do Opery Poznańskiej na Kniazia Igora. Zdzisław ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1968 roku, ale praca jurysty była mu obca. Jak sam opowiadał, kiedy w skrzynce na listy znalazł "Ruch Muzyczny" i orzeczenia Sądu Najwyższego, lekturę zaczynał od tego pierwszego.

Zdzisław Dworzecki zawsze był niespokojnym duchem. Już w czasie studiów wspólnie ze Sławomirem Pietrasem założył Towarzystwo Przyjaciół Opery (1963) i oddział Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej "Jeunesses Musicales" (1964). Po studiach zaangażował się jako referent do spraw prawnych przy Prezydium Rady Narodowej w Poznaniu. Wkrótce znalazł się w miejskim Wydziale Kultury i Sztuki. Równolegle współpracował z Polskim Radiem, w którym wspólnie z Pietrasem prowadził audycję zatytułowaną Margines muzyczny.

Zdzisław Dworzecki nie krył, że z pasji uczynił zawód. Połączył wykształcenie prawnicze z muzyką, którą kochał bezwarunkowo: kierował biurem Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (1973-1976), był zastępcą dyrektora Filharmonii Poznańskiej (1976- 1991) i dyrektorem naczelnym (1991-1992, 1995- 1996) oraz dyrektorem biura Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego (1991 - do nagłej śmierci).

W pamięć poznaniaków wrył się jako człowiek Pro Sinfoniki: prowadził koncerty, opiekował się klubami tego wyjątkowego na skalę ogólnopolską ruchu. Współpracował z radiem i telewizją. Angażował się w organizację wielkich festiwali monograficznych: Beethoven, Brahms, Czajkowski, Schumann, Ravel, Karłowicz, Mendelssohn-Bartholdy, Szymanowski. Jako dyrektor biura Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego organizował wielkie koncerty gwiazd, m.in.: sir Yehudi Menuhina, Midori, Garricka Ohlssona, Orkiestry Symfonicznej z Montrealu z Charles'em Dutoit, Gustav Mahler Jugendorchester z Claudiem Abbado, Orkiestry Symfonicznej z Jerozolimy pod dyr. Davida Shalloma czy legendarnej grupy The Kingʼs Singers.

Z Międzynarodowym Konkursem Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego związany był od 1972 roku. W 1996 był jego dyrektorem. Miał plany na kolejny... Niestety, każdy następny konkurs oglądał i słuchał z oddali. Zmarł 2 lipca 1997 r. On, Maestro bez instrumentów - jak powiedział Andrzej Wituski nad grobem.

Stefan Drajewski

  • Obchody 20. rocznicy śmierci Zdzisława Dworzeckiego
  • 23.06, g. 19 koncert Orkiestry Filharmonii Poznańskiej
  • 1.07, g. 18.30 - msza św. w kościele pw. Wszystkich Świętych i koncert. Tego dnia odbędzie się premiera książki "Zdzisław Dworzecki in memoriam"