Od momentu swojego powstania w 2010 roku, Męskie Granie wyróżniało się jako festiwal profesjonalnie promujący polskich muzyków. Jego motorem napędowym był Wojciech Waglewski, lider Voo Voo. W początkowych latach impreza miała surowy, niemal buntowniczy charakter, co przyciągało wielu fanów szukających autentycznych doświadczeń z muzyką na żywo - zwłaszcza rockową. Nie bez znaczenia była również staranna selekcja artystów. Na scenie Męskiego Grania pojawiali się najlepsi, którzy w ramach formuły imprezy - otwartej i objazdowej - mogli poeksperymentować, prezentować nowe, często niespecjalnie komercyjne projekty, łączyć się w duety, grupy, a nawet całe "orkiestry". Zdarzało się, że piosenka promujące daną edycję - to nieodłączny element festiwalu - stawała się rockowym hymnem roku.

Jednak z biegiem lat zaczęły się pojawiać głosy krytyczne dotyczące kierunku, w jakim zmierza to wydarzenie. Jednym z głównych zarzutów wobec festiwalu jest to, że staje się on zbyt poprawny i letni. Trudno nie odnieść wrażenia, że w miarę jak popularność Męskiego Grania rosła, organizatorzy zaczęli zwracać większą uwagę na oczekiwania sponsorów i szerokiej publiczności, a to oznaczało konformizm i ogólną łagodność w przekazie. Dla wielu fanów, którzy cenili sobie przekorną naturę początkowych edycji MG, ta zmiana była dość rozczarowująca.

Z drugiej strony, w miarę jak dyskusje o równouprawnieniu zyskiwały w Polsce na znaczeniu, pojawiły się dość kuriozalne głosy krytykujące nazwę "Męskie Granie" jako wykluczającą kobiety, a nawet szowinistyczną. Impreza zaczęła być postrzegana jako problematyczna w kontekście współczesnych debat społecznych dotyczących równości płci, co z pewnością tylko wzmacniało w organizatorach poczucie, że kształt festiwalu trzeba gruntownie zmodyfikować. Wprowadzono więc większą różnorodność artystów, zarówno pod względem płci, jak i gatunków muzycznych - z różnym skutkiem.

Bez względu na to, Męskie Granie to festiwal o bardzo bogatej historii i ogromnym wpływie na polski rynek koncertowy, o czym można przekonać się również podczas lektury najnowszej książki związanego z festiwalem Piotra Stelmacha Męskie Granie. Wydaje się, że dziś kluczem do przyszłego sukcesu może być znalezienie balansu między zachowaniem unikalnego charakteru festiwalu z debiutanckich edycji, a otwartością na zmiany i społeczne oczekiwania. Program tegorocznej odsłony wydaje się w dość dobry sposób tę równowagę zachowywać.

Tym razem czeka nas miły powrót do przeszłości, a dokładnie do 2015 roku, kiedy Męskie Granie Orkiestra tworzyli: producent muzyki elektronicznej Smolik, wokalistka Mela Koteluk i raper Fisz. Nie obędzie się również bez występów innych stałych bywalców festiwalu, czyli piosenkarzy Darii Zawiałow i Korteza, a także dream teamu, jaki założyli pianista Leszek Możdżer i niemniej popularna, choć przecież zupełnie inna muzycznie grupa Voo Voo. Nie zabraknie też ekipy Spiętego z Lao Che, którego album Heartcore jest jednym z najciekawszych, jakie pojawiły się w polskiej alternatywie w 2023 roku.

Scena Ż to kolejne pięć występów, z czego najciekawszymi mogą okazać się te grane przez elektroniczno-jazzowy duet Skalpel oraz zespół Homo Twist, kierowany przez charyzmatycznego Maćka Maleńczuka. W tym samym miejscu posłuchać będzie można również Smolika i Keva Foxa, promujących swój najnowszy krążek Belly Of The Whale (2023), alt-rockowego Kubę Dąbrowskiego oraz tanecznie rockową załogę z Cheap Tobacco. Jak widać, powodów do muzycznej radości mamy sporo, więc nie ma co się wiele zastanawiać - w ostatni weekend lipca meldujemy się na poznańskiej Cytadeli!

Sebastian Gabryel

• Męskie Granie 2024 w Poznaniu
• 26-27.07
• Park Cytadela
• bilety wyprzedane

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2024