Turysta, podróżnik, wycieczkowicz... To ponoć określenia odległe znaczeniowo, jednakże integrujące się w obrębie tego, co nieznane i zarazem silnie powiązane z człowiekiem i jego otoczeniem. Bowiem wszystko osadza się na fundamentalnym pytaniu: dokąd zmierzamy?

Andrzej Maciej Łubowski w czasie trwania pandemii postanowił powrócić do swych fotorealistycznych praktyk, tak jakby chciał odczarować rzeczywistość. Jednak nie bombarduje widzów ich nadmiarem, a wynajduje to, co w każdym szczególe warte jest uwagi. Wychodzi z mroku wnętrz i usadawia się bezpośrednio wśród ludzi.

A jego obrazy, w przeciwieństwie do spontanicznych ujęć czy wakacyjnych wspomnień, mają unikalną zdolność do komunikowania się bezpośrednio z naszymi zmysłami i emocjami, stają się w ten sposób przystępne, bardziej porywające niż same słowa. Artysta pochyla się nad urywkami, które towarzyszą nam na co dzień - one właśnie wypełniają nasze otoczenie, są rodzajem pamięci zbiorowej, wyobrażeniem odchodzących do przeszłości realiów.

Andrzej Maciej Łubowski - Urodził się w 1946 roku w Poznaniu. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie ukończył dyplomem z malarstwa w 1971r. w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Po ukończeniu studiów wrócił do Poznania. W 2010 r. uzyskał tytuł profesora sztuk plastycznych. Jest profesorem na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, animatorem życia artystycznego i kuratorem licznych wystaw. Zorganizował przeszło 50 wystaw indywidualnych swojej twórczości z zakresu malarstwa, brał także udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w muzeach oraz innych zbiorach państwowych i prywatnych, w tym w Kolekcji Sztuki XX i XXI wieku w Muzeum Sztuki w Łodzi, jest odznaczony brązowym i srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. 

opr.sw