Dusze w niewoli - polski film fabularny z 1930 roku na podstawie powieści Bolesława Prusa "Dusze w niewoli" z muzyką na żywo.
Joanna Zielecka (flety),
Krzysztof Kubasik (wiolonczela).
Waldemar Rychły (gitara i instrumenty perkusyjne)
Przygotowanie, kompozycja muzyki do filmu - Waldemar Rychły
Młody malarz Ludwik Lachowicz, jedyny opiekun młodszej siostry Zosi i zniedołężniałego ojca, nałogowego alkoholika - boryka się ustawicznie z trudnościami, przeważnie natury finansowej. Chcąc kształcić siostrę i jako tako chronić ojca przed zgubnym nałogiem, zmuszony jest ciągle pożyczać pieniądze, to tu, to tam, najczęściej jednak u bogatego kolegi Sielskiego.
Stając w obronie napastowanej siostry, Lachowicz związany zostaje w awanturę, wynikiem której jest jednostronny, niesprawiedliwy protokół,
dyskwalifikujący Lachowicza jako człowieka honoru.
Wycofanie się Sielskiego z konkursu pozwala Lachowiczowi zdobyć pierwszą nagrodę za obraz "Dusze w niewoli". Między Lachowiczem, a fundatorką nagrody, Jadwigą, zawiązuje się węzeł sympatii, kończący się miłością. Na chwilę szczęście odwraca się od Lachowicza rozłączając go z ukochaną i przynosząc śmierć ojca.........
________________________________
Dusze w niewoli to rzadko wspominany beletrystyczny debiut Prusa, zapowiadający problematykę Lalki. Powieść rozpoczyna się od portretu człowieka pochopnie osądzonego i pogardzanego przez opinię publiczną. Ambicja, samotność, skrywana uczuciowość to cechy Ludwika Lachowicza z Dusz w niewoli, które pozwalają mówić o jego podobieństwie do Wokulskiego. Ekranizacja z 1930 roku reklamowana była jako polska superprodukcja, a rola legendarnego Ludwika Solskiego (wówczas legendarnego Ludwika Solskiego (wówczas siedemdziesięciopięcioletniego!), w roli ojca głównego bohatera, do dziś wzbudza podziw.
