- Z niecierpliwością czekam na spektakl "Primo", artystów Alfredo Zinola i Felipe Gonzáleza, który rozgrywa się w basenie wypełnionym wodą - mówi Małgorzata Bawer, rzeczniczka Centrum Sztuki Dziecka. - Kilkuletni widzowie (2-5 lat) wraz z rodzicami przez okienka w ścianach podświetlonego zbiornika będą obserwować niesamowity teatr tańca, nawiązujący do doświadczeń prenatalnych - zdradza.
Do podobnych doświadczeń odwołuje się także spektakl "brzUCHO" w reżyserii Alicji Morawskiej-Rubczak, zrealizowany we Wrocławskim Teatrze Lalek. "brzUCHO" jest podróżą do świata stwarzanego w rytmie bijącego serca i powrotem do miejsca, w którym każdy z nas kiedyś był - do brzucha mamy.
Oprócz spektakli z Polski, Niemiec i Włoch, organizatorzy przygotowali także dla najmłodszych widzów propozycje muzyczne, a wśród nich m.in. koncert "Pstryk! Abecadło", w którym Basia Raduszkiewicz wyśpiewa wiersze Juliana Tuwima oraz projekt Roberta Jarosza "Audiopyłki": - Chętnie cofnęłabym się do czasów przedszkolnych, by uczestniczyć w wyprawie w poszukiwaniu tajemniczych audiopyłków - mówi Małgorzata Bawer. - Zdarzenie to skoncentrowane jest wokół kapsuły, do której wstęp mają tylko dzieci, bez towarzyszenia rodziców. Strasznie jestem ciekawa jak przebiega ta dźwiękowo-świetlna podróż, ale czy wyobraźnia dorosłego może sprostać jej wymogom? - zastanawia się.
W programie Festiwalu Sztuk Szuka Malucha znalazł się także starannie dobrany zestaw filmów animowanych "Z życia szmatek" oraz spotkania warsztatowe (literackie, plastyczne i teatralno-muzyczne) dla dzieci i rodziców, które prowadzone będą przez doświadczonych psychologów, artystów i animatorów.
Wszystkie wydarzenia organizowane przez Centrum Sztuki Dziecka odbywać się będą między 24 a 29 czerwca w Pawilonie Nowa Gazownia oraz postawionym nieopodal namiocie.
Zaprasza Jerzy Moszkowicz, dyrektor Centrum Sztuki Dziecka:
"Gdybym był bardzo małym chłopczykiem, chciałbym, aby mamusia albo tatuś, a najlepiej oboje razem, znaleźli jak najwięcej wolnego czasu podczas Festiwalu Sztuka Szuka Malucha. Po to, aby chodzić ze mną do teatru. Bo teatr to coś absolutnie fantastycznego. Poprzez teatr poznaję świat, uczę się go na różne sposoby. Otwieram szeroko oczy, a nieraz i buzię na widok otaczających mnie w teatrze dziwów. Śmieję się kiedy jest śmiesznie, a gdy jest strasznie, to czasami się troszeczkę boję. Ale tylko przez chwilę, bo w tym teatrze zawsze wszystko się dobrze kończy. A jakby co, rodzice są w pobliżu..."
Monika Nawrocka-Leśnik