Po tygodniu żałoby i niedowierzania w zamach na prezydenta Gdańska, trudno wrócić do codzienności, szczególnie życia rozrywkowo-kulturalnego. Dzień po pogrzebie Pawła Adamowicza w Sali Wielkiej Centrum Kultury Zamek zagrały Pustki. I nie był to łatwy w odbiorze koncert.

Widoczne, ale niedostrzegalne. Nieistniejące, ale obecne. Minimalistyczne i uspokajające, ale wzbudzające poczucie dyskomfortu. O odmiennych, ale niekoniecznie wykluczających się sposobach odkrywania wielopoziomowej architektury, w Galerii Miejskiej Arsenał opowiada Marlon de Azambuja.

"Pójdę twoim śladem" jest kolejnym elementem bogatego już uniwersum literackiego Ryszarda Ćwirleja. Są policjanci, złodzieje, szpiedzy, zawiłe intrygi, nagłe zwroty akcji, oraz kilka tematów do przemyślenia.

"Zabawa zabawa" zrobiła na mnie ogromne wrażenie, choć alkoholizm oglądany na ekranie jest tu przedstawiony jakby w wersji de luxe, bez powielania kalek, jakie do tej pory znaliśmy z obrazów przyglądających się temu tematowi. W tym zresztą upatruję największą zaletę filmu - w nakreśleniu cienkiej granicy między dobrą zabawą a uzależnieniem.

Piątkowy wieczór, malutka Galeria Jerzego Piotrowicza Pod Koroną. Przed wejściem do środka - tłok. By zobaczyć wystawę Norakiego, trzeba odstać swoje w kolejce. Dwie osoby z kamerą opisują szczegółowo każdą ze stu jedenastu prac, prawie każdy robi sobie telefonem selfie. Czy to jeszcze wystawa, czy już wydarzenie, na którym po prostu należy być?

Kilka wieków temu komedianci dell'arte konkurowali z przedstawieniami dworskimi o bogatej inscenizacji i teatrem jarmarcznym. Ich dbałość o stronę muzyczną oraz idące za tym świetne wykony oper-baletów (choć to nie był ich stały repertuar) sprawiły jednak, że byli niedosiężni. Sukces włoskich aktorów powtarza właśnie zespół Teatru Animacji. Swoim nowym spektaklem - Miłość do trzech pomarańczy w reżyserii Pawła Aignera dowodzi, że nie ma w Poznaniu równych sobie.

W piosence "Beautiful Boy" John Lennon zapewniał swojego syna, że zawsze będzie go chronił i tak też ojcowsko-synowską relację wyobrażał sobie David Sheff, bohater "Mojego pięknego syna". Ten ostatni nie przewidział jednak koszmaru, w którym jego pierworodny wpadnie w wyniszczającą otchłań metamfetaminy.

Polska scena jazzowa ma się w ostatnich latach znakomicie. Ważny i wart podkreślenia jest fakt, że wśród znakomitych albumów są i te nagrywane przez poznańskich artystów. Trzy bardzo ciekawe ukazały się w ostatnich tygodniach ubiegłego roku.

Dzieci coraz częściej przestają być marginalizowane zarówno jako odbiorcy, jak i twórcy teatralni. Po sukcesie znakomitego spektaklu Władcy much, którego premiera odbyła się niedawno na deskach Sceny Roboczej, Teatr Polski stanął przed trudnym zadaniem dorównania koleżeńskiej poznańskiej produkcji. Dzień po stuletniej rocznicy powstania wielkopolskiego odbyła się premiera spektaklu 27 grudnia, w którym tło wydarzeń historycznych staje się pretekstem do stworzenia inscenizacji dla dzieci.

Było do przewidzenia, że stulecie powstania wielkopolskiego doczeka się niejednego artystycznego komentarza. Dyrektor Teatru Nowego i reżyser Asymilacji Piotr Kruszczyński podjął próbę odciągnięcia poznaniaków od bożonarodzeniowego zgiełku, zastępując pierogi z grzybami - sałatką ziemniaczaną. Kwestia powstania wielkopolskiego stała się pretekstem do podjęcia tematu wielkopolskiej kultury, pod którą chowają się pruskie korzenie.

Oglądając pierwsze sceny spektaklu Solidar-Noc Polskiego Teatru Tańca i bodytalk, pomyślałam: "wreszcie komunikatywny, odzwierciedlający tytuł przekaz". Po chwili jednak okazało się, że wciąż dotyka tej samej narracji, w kolejnym już - po Weselu-Poprawinach - przedstawieniu.

Szkoda Paderewskiego, jego muzyki, która napisana szeroką frazą, nie nuży, wspaniale nosi akcję "Manru" do przodu, jest zaskakująco świeża i warta poznania. Szkoda muzyków, którzy podczas premiery doskonale odnaleźli się w tej gęstej partyturze, wydobywając z niej piękne tematy (brawo maestro Kozłowski!). Szkoda też tej całej podniosłej atmosfery, pompowanej przy okazji stulecia obchodów niepodległości Polski. Balon pękł, pozostał niesmak.

Duński reżyser, belgijsko-francusko-luksemburska produkcja i bohaterowie mówiący po angielsku w filmie o militarnej, a przede wszystkim etycznej porażce rosyjskich służb na Morzu Barentsa. Kursk Thomasa Vinterberga to dziwny twór, który historię zatopionej łodzi podwodnej, jakiej w 2000 roku przyglądał się cały świat, opowiada w nierówny, momentami sztampowy sposób.

Nauczyliśmy się myśleć, że przedstawienia, w których występują dzieci, zarezerwowane są głównie dla odbiorców w ich wieku, więc dystansujemy się do tej sfery teatru. Agnieszka Jakimiak, Mateusz Atman i Aneta Groszyńska postanowili przełamać barierę dzielącą sztukę na dziecięcą i dorosłą. "Władca much" jest spektaklem, w którym zarówno najmłodsi, jak i nieco starsi odbiorcy, przyglądali się dziecięcej twórczej ekspresji kierowanej przez doświadczonych reżyserów.

To nie lada sztuka zgromadzić na jednym koncercie wytatuowanego punka z zielonym irokezem na głowie, starszą panią w grzecznym sweterku i mężczyznę w garniturze pod krawatem. A że Arkadiusz Jakubik wokalnie radzi sobie nie gorzej niż na dużym ekranie, od swojego debiutu na YouTubie razem z kapelą Dr Misio cieszy się niesłabnącą popularnością. Dość powiedzieć, że na poznański koncert wszystkie bilety rozeszły się w naprawdę imponującym tempie.

- Ta książka ma więcej wspólnego z Poznaniem, niż się wydaje - mówiła na poniedziałkowym spotkaniu w Zamku Joanna Kuciel-Frydryszak, autorka "Służących do wszystkiego".

Po zaskakujących, głośnych, przebodźcowanych, ale i nader odświeżających "Córkach dancingu" oczekiwania względem nowego filmu Agnieszki Smoczyńskiej były spore. Zrealizowana w skrajnie odmiennej stylistyce i nadzwyczaj dojrzała "Fuga" to namacalny dowód na to, że reżyserka zarówno warsztat, jak i potencjał twórczy wciąż ma ogromny.

"Ostatnia wieczerza: Slavery Still Exist" - trzeci z nagrodzonych w tym roku spektakli w konkursie "Off: Premiery/Prezentacje" - sprawia wrażenie notatek do przedstawienia. Trudno powiedzieć o czym w zasadzie jest, bo przypomina fejsbukowy feed lewicowego aktywisty, który bierze ten chaos i wystawia.

Reaktywowana kilka lat temu Pidżama Porno oficjalnie dołączyła do ekstraklasy polskiego rocka. Każdy ich koncert zamienia się w trans-pokoleniowe wydarzenie muzyczne. Nie inaczej było w sobotę w pękającej w szwach hali nr 2 MTP.

Nigdy nie pomyślałbym, że Ale Kino! okaże się najbardziej feministycznym festiwalem, w jakim uczestniczyłem - o projekcjach w ramach sekcji Panorama Młodych pisze Patryk Szczechowiak.