Wydane w 1985 roku opowiadanie Nowa dziewczyna (reżyser przeniósł je we współczesne realia swego kraju) podąża śladem młodej kobiety, która odkrywa, że mąż jej zmarłej niedawno przyjaciółki przebiera się w ubrania swojej żony. Claire - początkowo zszokowana tym, co zobaczyła - z czasem zaprzyjaźnia się z żeńskim wcieleniem Davida, któremu nadaje imię Virginia. Chodzą razem na pogaduchy do kawiarni, kupują wspólnie ciuchy, spędzają we dwie weekend. David przyznaje, że od dawna jest transwestytą, teraz jednak przybieranie kobiecej postaci jest dla niego także sposobem radzenia sobie z żałobą po śmierci ukochanej.

Ozon łączy w swoim filmie elementy komedii "przebierankowych" z melodramatem. Między bohaterami rodzi się bowiem napięcie erotyczne, którego charakter trudno określić. Czy jest ono ukierunkowane w lesbijską stronę, czy też, przeciwnie, stanowi przejaw damsko-męskich niepokojów? Mamy w tym układzie jeszcze jedną osobę - to, niczego nieświadomy, mąż Claire, któremu kobieta kłamie, że David okazał się gejem. No i jest również malutka córeczka Davida, której ojciec zastępuje także matkę.

Tę genderową różnorodność Ozon ukazuje z poczuciem humoru, ale i z sympatią dla swoich bohaterów. To, co w tekście Rendell było historią wstydliwego sekretu schowanego za fasadą mieszczańskiego życia, na ekranie zmienia się w manifest seksualnego wyzwolenia. Warto dodać, że Davida gra Romain Duris kojarzony dotąd z rolami energicznych, heteroseksualnych kochanków (vide cykl Smak życia). W Nowej dziewczynie zmienia on kompletnie swoje emploi. Pozbywa się zarostu i gęstej czupryny i przeobraża się na naszych oczach w zjawiskową kobietę.

Bartosz Żurawiecki

• "Nowa dziewczyna"
• scen. i reż. François Ozon
• premiera 3.07