Do realizacji takiego projektu trzeba było spektakularnej wizji, a tę miała pomysłodawczyni i inicjatorka warsztatów, dyrektor Polskiego Teatru Tańca Ewa Wycichowska, która znalazła sprzymierzeńców w swoich najbliższych współpracownikach. Podstawową motywacją była przede wszystkim chęć stworzenia polskim tancerzom możliwości kształcenia w technikach pozaklasycznych. Kolejne to: możliwość szkolenia i integracji środowisk tancerzy niezawodowych, stworzenie alternatywnej przestrzeni aktywności dla ludzi młodych i danie szansy tym nieco starszym, dla których ruch stał się naturalnym środkiem wyrażania, poznawania samego siebie, kontaktu z innymi, wreszcie - terapii. Logistykę przedsięwzięcia trzeba było stworzyć od podstaw i dostosować do polskich i poznańskich warunków. W 1994 r. w instytucjach kultury uczono się obsługi faksu, o komputerach, Internecie i e-mailach, bez których dziś nikt nie wyobraża sobie zorganizowania nawet niewielkiego przeglądu, słyszało się w kategoriach zamorskiego cudu.

Program

Dopiero w 2001 r. na zamówienie organizatorów już Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego powstał specjalny program internetowy, który pozwolił nie tylko na udoskonalenia organizacyjne, ale także na rozbudowanie oferty programowej. W pierwszej edycji warsztatów (pod nazwą Biennale Tańca Współczesnego) wzięło udział ponad trzystu uczestników, co i tak było dla organizatorów sporym zaskoczeniem. Od kilkunastu lat taką liczbę chętnych system rejestruje w ciągu kwadransa pierwszego dnia zapisów. Od kilku lat ten dzień jest stały - to ważne dla obu stron, sprzyja wzajemnemu wypełnianiu zobowiązań i jest gwarancją dla oczekujących, że na pewno znajdą się na wymarzonym kursie u wymarzonego pedagoga. Na polskim rynku tanecznym funkcjonuje obecnie co najmniej kilkadziesiąt przedsięwzięć mających cykliczny charakter edukacyjny. Poznańskie warsztaty poza charakterem pionierskim wyróżnia duch spotkania, a nie rywalizacji. Oprócz atmosfery bez wątpienia największym atutem jest program, trzymający jasno określony kurs w zakresie profesjonalnych technik tańca współczesnego, którego dynamika jest na bieżąco komentowana w postaci nowej oferty, np. tylko w Poznaniu można uczęszczać na technikę GaGa, taniec klasyczny dla tancerzy współczesnych czy polish folk modern jazz. Odpowiedzią na zainteresowanie współczesnego świata tradycją etniczną są liczne odmiany afro, samby, salsy czy tańca orientalnego. Zwolennicy tańca o genezie streetowej spotykają się na kursach hip-hopu, jazz pick up czy dancehall. Poszukujący równowagi ciała i ducha znajdą ją na warsztatach yogi, gyrokinesisu czy pilatesu. Warsztaty to przestrzeń jednocząca środowiska i pokolenia, nie ma tu ograniczeń dotyczących wieku ani stopnia przygotowania ruchowego. W poszczególnych grupach zajęcia przebiegają na trzech poziomach zaawansowania, od absolutnie początkujących do najbardziej wtajemniczonych.

Nie tylko warsztaty

Poza typowymi zajęciami warsztatowymi na uczestników czekają spektakle, w ramach organizowanego od 2004 r. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca oraz liczne imprezy towarzyszące. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca to naturalna konsekwencja prezentacji rodzimych i gościnnych przedstawień, jakie od początku towarzyszyły Warsztatom Tańca Współczesnego. Zrazu nieśmiałe i mniej liczne spotkania z widzami w przestrzeni spektaklowej, zaowocowały ostatecznie formą festiwalową, w postaci międzynarodowej imprezy, na której goszczą teatry prezentujące wszystkie odcienie techniczne i estetyczne, jakie zagarnia pojęcie gatunkowe: teatr tańca. W ciągu 10 lat istnienia festiwalu gościły na nim zespoły niemal z wszystkich kontynentów. W tegorocznym programie Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca Źrodło widzowie znajdą spektakle m.in. Jo Stromgren Kompani z Norwegii, Nadara Rosano z Izraela, 420People z Czech, Ferenca Fehrera z Węgier, Kieleckiego Teatru Tańca oraz gospodarzy Festiwalu - Polskiego Teatru Tańca. Warsztaty, festiwal, wystawy, pokazy, coachingi, projekcje filmowe i wiele innych wydarzeń. Ten wielki artystyczny organizm, stający się corocznie swoistą republiką tańca, od 2011 roku organizowany jest pod nazwą Dancing Poznań. Bez wątpienia sukcesem Polskiego Teatru Tańca jako organizatora jest zbudowanie wyraźnego wizerunku, który pozwala poznańskie przedsięwzięcie odróżnić, zidentyfikować i wybrać jako swoje. Spośród wielu setek uczestników, którzy przyjeżdżają co roku w sierpniu do Poznania, blisko połowa to osoby, które są tu po raz kolejny. Pomysł sprzed lat, który zjednoczył Ewę Wycichowską i jej współpracowników wokół wspólnej idei edukacyjno-festiwalowej, to z całą pewnością jedno z największych osiągnięć marketingowych Teatru, który wypracował dla Dancing Poznań kojarzącą się z najwyższą jakością markę programową, artystyczną i organizacyjną, pozwalającą identyfikować Poznań jako stolicę tańca współczesnego.

Jagoda Ignaczak

• Dancing Poznań 2013
• 17-24.08