W połowie lat osiemdziesiątych była to jedna z najsłynniejszych, kultowych wręcz grup na polskiej scenie punkowej, niezależnej. Mówiło się o nich, że grają najszybciej w Polsce, choć przecież nie ze względu na to znajdowali uwielbienie fanów. Mocne, dynamiczne, pełne wściekłości energetyczne brzmienie zespołu i charakterystyczny wokal lidera znajdowały doskonałe uzupełnienie w pamiętnych tekstach. A były to wręcz punkowe manifesty, mówiące o beznadziei życia w PRL-u i jednocześnie o braku pokory, poczuciu niezależności wobec ówczesnej politycznej opresji. Do dziś zresztą teksty zespołu pozostają ważnym głosem.