Edward Balcerzan to urodzony w Wołczańsku, ale od 60 lat związany z Poznaniem badacz literatury, autor wielu cenionych podręczników akademickich oraz wierszy. W 1961 roku ukończył Filologię Polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i to właśnie z tym instytutem związał się na stałe. W 1990 roku został kierownikiem Zakładu Teorii Literatury UAM i wszedł w skład Rady Naukowej IBL.

Zainteresowania prof. Balcerzana to przede wszystkim poezja XX i XXI wieku. Przyglądając się takim twórcom jak Bolesław Leśmian, Julian Przyboś, Wisława Szymborska i innym, podejmuje rozważania na temat przeobrażeń poezji, jej ideologii artstycznych i strategii lirycznych. Efektem tych rozważań są eseistyczne podręczniki, w tym dwutomowa Poezja Polska w latach 1935-1965, będąca niezmiennie jednym z ważniejszych punktów odniesienia dla studentów i badaczy polskiej literatury XX wieku. Edwarda Balcerzana ciekawiła także od zawsze teoria i praktyka przekładu. Jego rozprawy na temat tłumaczenia literatury - m.in. Literatura z literatury czy Tłumaczenie jako "wojna światów" nie tylko stanowią nadal aktualne źródło wiedzy o sztuce translatologii, ale są także przekładane na inne języki i przywoływane przez zagranicznych badaczy tematu.

Poza naukowym spojrzeniem na literaturę, prof. Balcerzan sam pisze zarówno prozę, jak i poezję. Wydał m.in. tomiki: Morze, pergamin i ty, Podwójne interlinie, Granica na moment, Późny wiek. Poezje, Wiersze niewszystkie oraz utwory prozatorskie: Pobyt, Któż by nas takich pięknych, Perehenia i słoneczniki.

Został nagrodzony m.in. Nagrodą PAN, Nagrodą Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku czy Nagrodą "Literatury na Świecie" (dwukrotnie). Miesiąc temu (20 kwietnia) otrzymał także Nagrodę Specjalną ZAIKS-u, przyznawaną osobom, które szczególnie wspierają polską kulturę.

oprac. red.