Jan Lisiecki mówi: - Muzyka mnie znalazła, sama do mnie przyszła. To ona mnie wybrała, a nie ja ją. I dodaje: - Nauka muzyki zaczęła się niewinnie i bardzo naturalnie - organicznie. Byłem dobrym uczniem, pływałem w klubie sportowym, kopałem piłkę, ale nauczyciele w szkole stwierdzili, że to nie wystarcza. W budżecie rodziców nie było planów na takie ekstrawagancje jak lekcje fortepianu. W domu nie było instrumentu, ale znajoma zaproponowała stare pianino, w nie najlepszym stanie. Moja pierwsza nauczycielka nie miała wykształcenia muzycznego. Nie było więc wielkich planów ani marzeń o muzycznej karierze, czyli, zdaje się, tak miało być. Może to wola Boża?