Globalna spektakularyzacja bólu i cierpienia potwierdza fizyczną i emocjonalną przepaść pomiędzy tymi, którzy patrzą a tymi, którzy cierpią: ciałami, zdesperowanymi twarzami, nadmuchanymi pontonami, szarymi plażami, kamizelkami ratunkowymi, miastami z namiotów. Obrazy te przyczyniają się do wizualnego uprzedmiotowienia kategorii "uchodźców" w języku cywilizacji zachodniej, konsekwentnie utrwalając ich percepcję jako odmiennej grupy ludzkich istot.
W 2016 roku szwajcarski artysta Andrea Marioni spędził dziewięć miesięcy, podróżując dookoła Europy, w tym dwa w Grecji, gdzie odwiedził kilka obozów dla uchodźców, przez moment żyjąc i pracując w niektórych z nich. Powodów dla tych podróży było wiele, niewytłumaczalnych i niewyraźnych, jak to zwykle bywa w takich przypadkach. Czy jednak naprawdę ma znaczenie to, co powoduje kimś, kto zadaje sobie pytania o swoją współczesność, chcąc zobaczyć na żywo sytuację wcześniej znaną jedynie ze zdjęć? Kimś, kto poszukuje bezpośredniego doświadczenia tej sytuacji? To, co ma znaczenie, dotyczy przekazania tego doświadczenia innym.

Przybywając do Eko niemalże przez przypadek, wynikający z konieczności napełnienia baku auta, Marioni musiał oduczyć się bycia tym, kim był. Stopniowo pozwolił napełniać siebie przez napotykane głosy i wizerunki życia. Eko-obóz czy też Eko-stacja w Polykastro koło Idomeni, była niezależnym, oddolnie zorganizowanym obozem dla uchodźców, prowadzonym przez grupę międzynarodowych wolontariuszy przy niewielkim wsparciu międzynarodowych NGO. Marioni stał się jednym z nich, jako pracownik Eko-kuchni, każdego dnia oferującej skromne posiłki mieszkańcom i mieszkankom obozu. Eko i jego załoga, uchodźcy lub nie, "skolonizowali" sposób postrzegania i odczuwania Marioniego, jego świadomość siebie i świata. Tytuł wystawy, EKONIZATION: Hello My Friend to połączenie słów "Eko" i "kolonizacji"; kolonizacji, która działała nie tylko na osobistym poziomie, ale również odnosi się do specyficznego poczucia życia, wydobywającego antropologiczne aspekty egzystencji społeczności takich jak Eko, do których odnosi się fraza: Hello my friend. [...]
Kurstor weystawy Elisa Rusca

Wernisaż 11.01., godz. 18:00.

Otwarciu wystawy towarzyszyć będzie publikacja Eko Diaries (Eko dzienników), dostępnych w księgarni Arsenału w trakcie jej trwania.

Projekt został zrealizowany przy wsparciu The Swiss Arts Council - Pro Helvetia.

Andrea Marioni (ur. w 1986 r.) - absolwent HEAD - Haute Ecole d'Art et Design, Geneva, 2013. Od tego czasu prezentuje performansy, fotografie oraz instalacje w różnych publicznych instytucjach w Szwajcarii. Na swoim koncie ma liczne muzyczne współprace i radiowe publikacje. Był rezydentem w Warszawie i Brukseli. Był asystentem Dory Garcia podczas Documenta 13 w Kassel, gdzie pokazała pracę  Die Klau Mich Show. Od 2017 roku kieruje projektem Visarte  espace libre (wolna przestrzeń) w Bienne/Biel.

Elisa Rusca jest kuratorką i pisarką kursującą między Berlinem, Londynem i Warszawą.