Koniec świata, jakkolwiek to nie zabrzmi, jest całkiem wdzięcznym tematem dla autorów. Da się z niego ukręcić zarówno ekstremalnie piękną i psychologicznie przerażającą historię (jak zrobił to Cormac McCarthy w Drodze), jak i zupełnie rozrywkową powieść bazującą na apokalipsie zombie, zagładzie nuklearnej, czy jeszcze innym chwytliwym wątku popkulturowym.
Jeśli zastanawiacie się, dlaczego we wszystkich kulturach funkcjonowały spektakle i były danej społeczności potrzebne, teraz w warunkach doświadczalnych poznaliście już gorzką odpowiedź. Internetowa wersja Zoom Do władzy Wielkiej i Sprawiedliwej Teatru Ósmego Dnia uświadomiła mi też, jak bardzo w czasach pandemii tęsknię za przedstawieniami granymi na żywo. Świat pozbawiony przeżyć teatralno-operowych jest zgoła niekompletny, marny i w gruncie rzeczy odstręczająco prymitywny.
Najuboższy kraj Europy, który stoi w rozkroku między Wschodem o Zachodem, między marzeniem o nowoczesności a sentymentem przeszłości. To, jaka wizja kraju wyłania się z reportażu Kamila Całusa Mołdawia. Państwo niekonieczne,to bez wątpienia dobry materiał na political fiction w stylu House of Cards albo może raczej film gangsterski. Aż trudno uwierzyć, że to szara rzeczywistość mieszkańców ziem pomiędzy Prutem a Dniestrem.
Wszystko zdaje się tu być nie tak, nie na miejscu. Niemal bez przerwy, podczas lektury Linii Elise Karlsson, można się zastanawiać, czy praca jest naszym życiem, czy może życie stało się pracą.
- Zawsze działałem we wszelkiej twórczości artystycznej przede wszystkim intuicyjnie. Starałem się, żeby moje życie - to, co się z nim wydarza - nawigowało to, co się dzieje w mojej działalności - powiedział podczas niedzielnego spotkania online fotograf Piotr Zbierski.
Polska przydrożna Piotra Mareckiego, czyli fotoksiążka podróżnicza stworzona po to, by opisać i opowiedzieć o Polsce inaczej i chyba bardziej prawdziwie niż jesteśmy czytelniczo przyzwyczajeni. To wiele więcej niż tylko zapis podróży, dziennik, zestaw notatek.
Majowy pokaz Klubu Krótkiego Kina Wszystko, czego nam brak stawia pod znakiem zapytania sielskość rzeczywistości sprzed pandemii. Filmy ukazują - jak ujmuje to ich programerka Emilia Mazik - "sytuacje, którego mogą prowadzić do bardzo nieoczekiwanych przygód" bądź "sprawić, że wolimy się wycofać do bezpiecznego zacisza domowego".
Piątek wieczór to czas muzyki. Jeszcze kilka miesięcy temu o tej porze, w okolicach Auli Uniwersyteckiej widzielibyśmy elegancko ubranych melomanów, a także muzyków palących pospiesznie papierosy przed występem. Pewnie wielu chciałoby wrócić do tych czasów. Warto jednak pomyśleć o tym, że nigdy dotąd wielkie, ciężkie wrota Filharmonii nie były tak szeroko otwarte i dostępne dla wszystkich.
Czasem dobieramy sobie lektury mając na względzie gatunek lub autora, czasem wystarczy sama zapowiedź, by tematyka porwała nas jak pachnące drukiem tornado. Ale bywa też, że do wybranej książki przyciągają nas względy zupełnie osobiste i takie właśnie względy nakazały mi chwycić za Nie róbcie mu krzywdy natychmiast po premierze.
"Był sobie raz mężczyzna, który miał trzy żony. Żadna z nich nie dawała mu potomstwa, więc... zabił je wszystkie" - tak rozpoczyna się monodram Opowieści z pustyni: Blask kaganka w Baraku Kultury. Już wiele lat przed Alfredem Hitchcockiem Vijydan Detha wiedział, jak ważne dla całej opowieści jest odpowiednio dynamiczne rozpoczęcie.
- Problemy, jakie ujawnił okres pandemii dotyczą sfery kultury od dawna. Teraz po prostu stały się jeszcze bardziej widoczne - mówią poznańscy ludzie kultury, którzy w środę 6 maja debatowali w sieci nad stanem poznańskiej kultury.
Instytucje kultury stopniowo wracają do normalności. Od 4 maja wybrane z nich, takie jak biblioteki czy galerie sztuki, przy zachowaniu odpowiednich środków ostrożności z powrotem otworzą się na odwiedzających. Wciąż jednak nie wszystkie miejsca, w których szukaliśmy dotąd kontaktu z kulturą będą mogły to zrobić. Nie każdy z nas odważy się też od razu do nich powrócić. Na ten swoisty moment przejścia przedstawiamy zatem ostatni zestaw kulturalnych propozycji dostępnych z zasięgu kanapy.
Nie cierpię gotować. Nienawidzę tych wszystkich prac kuchennych. Co innego czytać o jedzeniu! Spotkania z kulturą kulinarną to prawdziwa przygoda.
Joanna Bociąg wpadła na znakomity pomysł. Postanowiła zebrać dotychczasowe wiersze Małgorzaty Lebdy i przygotować tom, który opowie historię języka poetyckiego tej autorki. Czytelnik nie otrzymuje w świeżo wydanych Sprawach ziemi wyboru twórczości Lebdy. Powstało dużo więcej - delikatnie utkana podróż i czuła narracja. Małgorzata Lebda dzięki temu tomowi jeszcze silniej ukazuje się jako ekokrytyczna, zaangażowana i czuła poetka. I do tego poczytna, komunikatywna i magiczna. Wyjątkowa na poetyckiej mapie.
Pandemia wstrząsnęła światem festiwali filmowych. W nowej rzeczywistości najlepiej radzą sobie te, które zawsze były trochę na bakier z blichtrem, sławą i bogactwem - czyli festiwale filmów dokumentalnych. W kwietniu do internetu, przynajmniej tymczasowo, przeniósł się szwajcarski Visions du Réel.
Podczas #zostańwdomu przeczytaliście już wszystkie zaległe książki? Nie martwcie się - istnieje cały szereg portali oferujących bezpłatny dostęp do literatury.
Konkurs na najlepsze wydarzenie kulturalne w sieci, nowy program stypendialny dla twórców, kolejne granty wspierające poznańską kulturę i badanie potrzeb publiczności to miejski plan działania w obszarze kultury na najbliższe miesiące. - Nie mamy tylko złych informacji. W najbliższych dniach chcemy przedstawić całemu środowisku nasz mini program działań, który chcielibyśmy zrealizować - deklarują Justyna Makowska i Marcin Kostaszuk z poznańskiego Wydziału Kultury.
"Czeka Sewastopol, czeka Kamczatka, czeka Kronsztad! / Wierzy ziemia i czeka na rodzonych swoich synów!" - to słowa utworu Tam za tumanami rosyjskiego zespołu Lube. To także ulubiony utwór Władimira Putina. Wykorzystuje go często przy okazji świąt i obchodów rocznic tych wydarzeń, które świadczą o potędze i pozycji współczesnej Rosji.
Czym jest czarna komedia? Wbrew pozorom trudno jednoznacznie ocenić, czy dany film można zakwalifikować do tej kategorii. Według definicji - ma to być połączenie humoru z poważną tematyką jak np. śmierć, cierpienie, choroba. Jednak, dzięki zastosowaniu groteski oraz ironii, widz (zamiast odczuwać głęboki smutek) powinien, mimo wszystko, uśmiechnąć się pod nosem. Oczywiście poczucie humoru zawsze pozostanie kwestią indywidualną, niemniej poniższe filmy powinny spełnić powyższe wymagania.
Pandemia wstrząsnęła światem festiwali filmowych. W nowej rzeczywistości najlepiej radzą sobie te, które zawsze były trochę na bakier z blichtrem, sławą i bogactwem - czyli festiwale filmów dokumentalnych. W kwietniu do internetu, przynajmniej tymczasowo, przeniósł się szwajcarski Visions du Réel.
