Wystawa Rassenhygiene w Centrum Kultury Zamek jest najnowszym z projektów Doroty Nieznalskiej, w których artystka za pomocą sztuki bada i komentuje problematyczną historię Polski.
Wystawa Rassenhygiene w Centrum Kultury Zamek jest najnowszym z projektów Doroty Nieznalskiej, w których artystka za pomocą sztuki bada i komentuje problematyczną historię Polski.
Nie da się ukryć, że Wielkie rzeczy - jako słuchowisko, idealnie wpisują się poprzez swoją formę (to przede wszystkim), ale i treść, wobec której nawet dwuletni odbiorca nie może pozostać obojętnym, w system przemian... pandemicznych.
Piszę ten wstęp tuż po koncercie konkursowym. W notatniku zapisałam trzy nazwiska: Aleksandra Bernatek, Martyna Kasprzycka, Anna Magalska. Trzymam za nie mocno kciuki. Niech wygrają, bo były najlepsze!
"Jak zupełnie zniknąć traktować będzie o definicjach i sposobach znikania. Podczas pracy nad spektaklem postaramy się zbadać akt zniknięcia/znikania, zastanawiając się nad przyczynami, które mogą go wywołać (oraz skutkami, jakie może za sobą pociągnąć), a także starając się przemyśleć potencjał istniejących możliwości znikania" - czytamy w zapowiedzi spektaklu Very Popovej, Gosi Trajkowskiej i Adriena Cognaca, który wygrał konkurs rezydencyjny Sceny Roboczej. Jak te zapowiedzi mają się do ostatecznych rezultatów pracy artystów?
Tegoroczny Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych OFF CINEMA zaskoczył nie tylko formułą, ale i kilkoma znakomitymi tytułami. Szczególnie w konkursie krótkich metraży walka o Złoty Zamek powinna być zacięta.
Jest coś niepokojącego w Turbulencjach. I nie chodzi o te lekkie wstrząsy, gdy jesteśmy w samolocie, lecz o to, w jaki sposób autor, David Szalay, podchodzi do mniejszych i większych życiowych problemów stworzonych przez siebie postaci.
Albert Einstein potrafił w umiejętny sposób połączyć mądrość i wyobraźnię, byśmy mogli na nowo pojąć świat. Robert Drobniuch zrobił podobną rzecz - tylko wiek później (akurat w czasie pandemii) i na innej płaszczyźnie. Też stał się swoistym akuszerem nowoczesności... ale w teatrze lalek.
Jeżeli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o konceptualizm - tak z pewnością powiedzieliby gorliwi przeciwnicy sztuki nowoczesnej. Nie dość, że bazuje na ideach, to nie przedstawia niczego wprost. A czasami nawet nie przedstawia, tylko znaczy. O konceptach, tych widocznych i nie, możemy rozmyślać w trakcie zwiedzania najnowszej wystawy prac Jarosława Kozłowskiego w Galerii Piekary.
Tego wieczoru myśli podążały tylko za muzyką. Podczas inauguracji 74. sezonu artystycznego Filharmonii Poznańskiej, lśniła ona doprowadzającym do łez Agnus Dei Krzysztofa Pendereckiego, porywającym i nagradzanym ogromnymi oklaskami solistą Alexandrem Mielnikovem oraz triumfalną apoteozą beethovenowskiej symfonii.
Można pisać pełne patosu książki o przyrodzie, można raz za razem wpadać w pułapkę porównywania roślin i zwierząt do ludzi, ale można też zabrać czytelnika w głęboki las i pokazać mu lokalną faunę - z dystansu, ale z radością i sympatią do każdego napotkanego wróbla, bobra czy łosia.
Konkurs filmów polskich na 13. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmów Animowanych Animator obfituje w odkrycia, zaskoczenia i drobne zwroty akcji w kierunku kiczu i pretensjonalności. Z seansów wyniesiemy wspomnienie kilku wyjątkowych filmów i myśl o tym, że powstało sporo rzeczy bardzo dobrych i dobrych. A pojedyncze nieporozumienia ożywią nas między animacjami smutnymi i ciężkimi.
Za mną weekend z Konkursem Międzynarodowym krótkich metraży 13. Festiwalu Animator. W tym roku bój o Złotego Pegaza będzie szczególnie zacięty i nie sposób wskazać faworyta.
Można bez kiczu i naiwności, można z charakterem i bez dosłowności. Łukasz Ojdana ze swoim materiałem Kurpian Songs & Meditations w subtelny, autorski sposób zgłębia tradycyjną muzykę. Podczas niedzielnego koncertu artysta oddał jej przestrzeń w echach i pogłosach. Na pierwszym planie pozostawił swój język muzyczny oraz poruszającą i zanurzoną w słowiańskości interpretację.
"Ja to mam szczęście! Naprawdę. Nie każdy ma takie szczęście. Mam szczęście, że żyję. I mam nadzieję, że będę długo, długo żyła. Pochodzę z rodziny, w której żyje się wyjątkowo długo". Tak właśnie rozpoczyna się Mirabelka Cezarego Harasimowicza. Autor opowiedział o niej w piątek w CK Zamek.
Zastanawialiście się kiedyś, co myśli i jak żyje ta pani, która sprzedaje w Żabce najbliżej Waszego domu albo pracy? Nie, nie, spokojnie. Ja też się nie zastanawiałam. Ale może jednak warto...
- Talent nie jest jedynym elementem, który składa się na sukces w życiu - radził młodym artystom na spotkaniu otwierającym tegoroczną edycję Festiwalu Literatury dla Dzieci Józef Wilkoń. Zdaniem słynnego ilustratora trzeba na niego zwyczajnie zapracować.
Z okazji XXX-lecia nadania mu obecnej nazwy, powstał Alternatywny przewodnik po Placu Cyryla Ratajskiego i jego okolicach. Można w nim znaleźć archiwalne zdjęcia z prywatnych zbiorów mieszkańców i ich opowieści o życiu w miejscu określanym niegdyś jako Plac Nowomiejski, Plac Młodej Gwardii czy Rynek Królewski.
Rozmowy i teksty krytyczne Krzysztofa Wodiczki są imponującym wydawnictwem poznańskiej Galerii Miejskiej Arsenał. To nie tylko książka-przewodnik po myślach jednego z najwybitniejszych polskich artystów zaangażowanych, ale zbiór refleksji przenikliwego humanisty. I jedna z bardziej pasjonujących lektur, z którymi miałem do czynienia w tym roku.
Ucieszyła bardzo premiera Muru duchów Sarah Moss w przekładzie Pauliny Surniak, którą przygotowało dla czytelników Wydawnictwo Poznańskie. Moss - uznana na świecie pisarka w swojej najnowszej powieści trafia idealnie w obecne nastroje społeczne i zadania literatury. Poświęca uwagę problemowi patriarchatu i przemocy symbolicznej. Łączy fikcję literacką ze społecznymi zadaniami pisania.
Na poznańskiej replice LGBT Film Festival w Centrum Kultury Zamek najbardziej interesowało mnie nowe kino polskie o tematyce queer. A rok mieliśmy naprawdę hojny, bo przyniósł dwa świetne szorty i frapujący dokument o Tęczy Julity Wójcik.
