"Ja to mam szczęście! Naprawdę. Nie każdy ma takie szczęście. Mam szczęście, że żyję. I mam nadzieję, że będę długo, długo żyła. Pochodzę z rodziny, w której żyje się wyjątkowo długo". Tak właśnie rozpoczyna się Mirabelka Cezarego Harasimowicza. Autor opowiedział o niej w piątek w CK Zamek.
Zastanawialiście się kiedyś, co myśli i jak żyje ta pani, która sprzedaje w Żabce najbliżej Waszego domu albo pracy? Nie, nie, spokojnie. Ja też się nie zastanawiałam. Ale może jednak warto...
- Talent nie jest jedynym elementem, który składa się na sukces w życiu - radził młodym artystom na spotkaniu otwierającym tegoroczną edycję Festiwalu Literatury dla Dzieci Józef Wilkoń. Zdaniem słynnego ilustratora trzeba na niego zwyczajnie zapracować.
Z okazji XXX-lecia nadania mu obecnej nazwy, powstał Alternatywny przewodnik po Placu Cyryla Ratajskiego i jego okolicach. Można w nim znaleźć archiwalne zdjęcia z prywatnych zbiorów mieszkańców i ich opowieści o życiu w miejscu określanym niegdyś jako Plac Nowomiejski, Plac Młodej Gwardii czy Rynek Królewski.
Rozmowy i teksty krytyczne Krzysztofa Wodiczki są imponującym wydawnictwem poznańskiej Galerii Miejskiej Arsenał. To nie tylko książka-przewodnik po myślach jednego z najwybitniejszych polskich artystów zaangażowanych, ale zbiór refleksji przenikliwego humanisty. I jedna z bardziej pasjonujących lektur, z którymi miałem do czynienia w tym roku.
Ucieszyła bardzo premiera Muru duchów Sarah Moss w przekładzie Pauliny Surniak, którą przygotowało dla czytelników Wydawnictwo Poznańskie. Moss - uznana na świecie pisarka w swojej najnowszej powieści trafia idealnie w obecne nastroje społeczne i zadania literatury. Poświęca uwagę problemowi patriarchatu i przemocy symbolicznej. Łączy fikcję literacką ze społecznymi zadaniami pisania.
Na poznańskiej replice LGBT Film Festival w Centrum Kultury Zamek najbardziej interesowało mnie nowe kino polskie o tematyce queer. A rok mieliśmy naprawdę hojny, bo przyniósł dwa świetne szorty i frapujący dokument o Tęczy Julity Wójcik.
W ciągu jednego wieczoru można było odbyć podróż w czasie, przeskakując do Poznania sprzed 40, 50, a nawet 70 lat. Finał Off Opery 2020 odbył się w klubie Tama, w czwartek 24 września.
- W muralu horyzont jest często tłem, zaledwie nieznacznym elementem z tyłu. Ja go wyciągam na pierwszy plan i bawię się nim - mówi przewrotnie Przemysław Szydłowski, malarz i graficiarz. Jego indywidualna wystawa w Galerii Jak Zawsze coś podsuwa myśl, że - owszem, z tą sferą da się faktycznie zaskakująco wiele uczynić, nie odbierając jej przy tym siły rażenia... albo po prostu siły ciężkości.
W przypadku takich życiorysów jak Jima Jonesa, można machnąć ręką i skwitować, że podobne szaleństwa dzieją się tylko w Ameryce. A w każdym razie gdzieś daleko, za oceanem, na pewno nie za naszym płotem.
Najnowszy spektakl muzyczny Studia Teatralnego Blum La Li Lu był radosną opowieścią o potrzebie śpiewania, wyrażaniu swoich emocji poprzez muzykowanie i zasłuchaniu się w dźwięki świata. Był też opowieścią o tym, że śpiewanie jest dobre w każdej chwili i porze roku. Nawet w czasie deszczowej jesieni, serio!
Poznań powraca jako miasto know how w filmie dla dzieci Tarapaty 2. Jego koproducent, Poznańska Lokalna Organizacja Turystyczna, chce w kinie familijnym promować Wielkopolskę. A że powstał świetny, rozrywkowy film dla widzów młodszych i starszych, z olbrzymim potencjałem na wielki sukces komercyjny - to turystyczna przyszłość naszego regionu zapowiada się doskonale.
Projekt Waclaw Electroacoustic został zainaugurowany. Pierwszy z trzech zaplanowanych filmów z utworami najsłynniejszego kompozytora polskiego renesansu oraz kompozycjami inspirowanymi jego twórczością skupił się wokół hymnu Kryste dniu naszej światłości. Zarówno oryginalny utwór Wacława z Szamotuł, jak i rework Jana Skorupy pokazały, że muzyka renesansu może być wciąż aktualna - potrzebuje tylko dobrych wykonawców oraz twórców, którzy jej istotę ukażą w nowym świetle.
Nana to zaskakująco neofeministyczne przedstawienie, w którym pod pretekstem sprawy kobiet kobiety-aktorki są na scenie poniżane. Nie da się tego również w żadnym razie traktować jako nieudaną adaptację powieści Émile'a Zoli, bo reżyserka Monika Pęcikiewicz stosunek do pierwowzoru ma tyleż swobodny, co instrumentalno-krotochwilny. Efekt? Ponad trzy godziny pseudopornograficznych mąk dla zażenowanego widza.
Zdaję sobie sprawę, że po Niewidzialne kobiety Caroline Criado Perez sięgną przede wszystkim feministki. Może jeszcze kobiety, które wciąż się zastanawiają, co jest nie tak ze światem, w którym żyjemy. Ale panowie, ta książka tak naprawdę jest dla was.
Ignacy Jan Paderewski - polityk, kompozytor, pianista, wirtuoz. Lecz kto jeszcze? Showman, ulubieniec kobiet, jeden z najbogatszych artystów swoich czasów! Czy znamy go takiego?
Matka - tradycyjnie niesmaczna sztuka Witkacego - w nieprzesadzonej, a po klasycznemu pięknej i czystej, acz lekko buduarowej interpretacji Radka Stępnia jest satysfakcjonującą produkcją Teatru Nowego. To spektakl dość surowy i po ludzku wyborny w swej trzeźwej zachowawczości. Zapewni nam miękki, bezpieczny, acz doprawiony smakowitym jadem powrót w przytulne objęcia ukochanego, poznańskiego teatru repertuarowego przy Teatralce.
17. Millenium Docs Against Gravity pozwoliło widzom na unikatową możliwość analizy ludzkich zachowań oraz funkcjonowania świata.
Dziwaczki - pierwszy spektakl na żywo organizowany przez Dom Bretanii - były okazją do spotkania charyzmatycznego Duo du Bas, a także do zmierzenia się z bohaterkami wykluczonymi ze społeczeństwa na wielu poziomach, przez swój starszy wiek, płeć, a także charakteryzujące je niegroźne "szaleństwo".
Ten rok dla nikogo nie jest łaskawy, a w szczególności dla autorów, którzy zdecydowali się wydać przewodnik turystyczny.
