Nie wyobrażam sobie zimy, w której zabrakłoby podróży. Ale nie jakiejkolwiek, nie nowej, nie w nieznane; podróży zawsze w to samo miejsce, do którego każdorazowo dociera się trochę inną drogą. Podróży na wskroś samotnej, choć według wydeptanych już przez kogoś śladów. Podróży bez wychodzenia z domu, a wręcz nieodłącznie wiążącej się z wnikaniem w głąb jej samej.

Nie wyobrażam sobie zimy bez Winterreise Schuberta.

Być może Maury Yeston miał także w swoim życiu kilka takich zim, w których Schubert odcisnął swoje niezacieralne ślady. Bez wątpienia właśnie dzięki nim zrodziła się jego własna, zimowa historia. Na Opowieści zimowe naturalnie bowiem nakłada się pryzmat cyklu pieśni Schuberta, który był dla Yestona jedną z głównych inspiracji. Tych dziesięć utworów także zrodziło się ze smutku, tęsknej rozpaczy i wewnętrznego mrozu. Treścią Winterreise, którą stanowią wiersze niemieckiego poety Wilhelma Müllera, jest nieszczęście chłopca, odtrąconego przez dziewczynę i jej rodziców. Z kolei każda z piosenek Yestona obrazuje kolejne etapy przemiany bohaterki na drodze do uwolnienia się od nieszczęśliwej miłości. W obu cyklach utwory nie tworzą jednorodnej fabuły, ale charakter innych dzieł Yestona, autora licznych i uznanych musicali, podpowiada, że jego Opowieści zimowe mają szansę dobrze odmalować się na teatralnej scenie. Mimo wielu analogii pieśni Yestona to jednak zupełnie odrębna historia, opowiedziana współczesnym językiem muzycznym (kompozytor napisał ją w 1991 roku na zamówienie Carnegie Hall, jednej z najbardziej prestiżowych sal koncertowych świata, która obchodziła wówczas swoją setną rocznicę powstania).

Teatr Muzyczny w Poznaniu stawia w tym sezonie na nowości w skali kraju. Jedną z nich jest, grana od września, najnowsza muzyczna wersja Evity Andrew Lloyda Webbera. Teraz, 6 lutego, jubileuszowy rok 60-lecia Teatru otworzą właśnie Opowieści zimowe Yestona - po raz pierwszy w polskiej wersji językowej, w przygotowanym specjalnie na tę okazję przekładzie Lesława Halińskiego. Kształt językowy Opowieści jest jedną z najbardziej interesujących zagadek planowanej premiery, jednak, według amerykańskiego krytyka Williama Ruhlmanna, to nie tekst, a muzyka jest tu głównym nośnikiem emocji.

Z pewnością przymnoży ich także wykonawczyni - jeden z największych wokalnych skarbów teatru. Edyta Krzemień, znana już poznańskim melomanom z kilku ostatnich produkcji tej instytucji, to artystka wyjątkowo wrażliwa, obdarzona niezwykłym, kryształowym głosem. Towarzyszyć jej będą muzycy Orkiestry Teatru Muzycznego. Razem z nimi w zimową podróż zabiorą nas malarsko-multimedialne projekcje autorstwa Anny Pelc i inscenizacja Janusza Krucińskiego, który kilkakrotnie występował już jako aktor musicalowy na poznańskiej scenie. W roli reżysera zobaczymy go po raz pierwszy.

- Pieśni Yestona są niczym bursztyny znalezione na plaży w zimowy, sztormowy poranek: przebłyski nadziei i zastygniętego słońca wśród bezkresu zimnej szarości - porównuje Janusz Kruciński. Zdradza także, że nośnikiem wszelkich emocji jest w jego spektaklu kropla: kropla wody, krwi, łza. - Jakże się to pięknie przeplata - zachęca.

Jak? Odpowiedzi szukajmy od 6 lutego w Teatrze Muzycznym.

Magdalena Mateja

• Opowieści zimowe Maury'ego Yestona
• reżyseria: Janusz Kruciński
• występuje: Edyta Krzemień
• premiera: 6.02, g. 20.30
• kolejne spektakle: 7.02, g. 16; 8 i 9.02, g. 19