Місто Познань

Joanna Bociąg wpadła na znakomity pomysł. Postanowiła zebrać dotychczasowe wiersze Małgorzaty Lebdy i przygotować tom, który opowie historię języka poetyckiego tej autorki. Czytelnik nie otrzymuje w świeżo wydanych Sprawach ziemi wyboru twórczości Lebdy. Powstało dużo więcej - delikatnie utkana podróż i czuła narracja. Małgorzata Lebda dzięki temu tomowi jeszcze silniej ukazuje się jako ekokrytyczna, zaangażowana i czuła poetka. I do tego poczytna, komunikatywna i magiczna. Wyjątkowa na poetyckiej mapie.

Podczas #zostańwdomu przeczytaliście już wszystkie zaległe książki? Nie martwcie się - istnieje cały szereg portali oferujących bezpłatny dostęp do literatury.

"Czeka Sewastopol, czeka Kamczatka, czeka Kronsztad! / Wierzy ziemia i czeka na rodzonych swoich synów!" - to słowa utworu Tam za tumanami rosyjskiego zespołu Lube. To także ulubiony utwór Władimira Putina. Wykorzystuje go często przy okazji świąt i obchodów rocznic tych wydarzeń, które świadczą o potędze i pozycji współczesnej Rosji.

Kiedyś to były czasy, zwłaszcza w małych miasteczkach! Każde drzwi stały otworem dla przyjaciół, którzy wpadali pod pozorem pożyczenia cukru i zostawali aż do zachodu słońca. Każdy kolejny potomek odbierał wychowanie nie tyle z rąk własnych rodziców i dziadków, co z całego legionu rąk rodziców i dziadków z bliższego i dalszego sąsiedztwa.

- Ponieważ zmiana nastąpiła ewolucyjnie i naprawdę wiemy, z kim pracujemy, jak pracujemy, bo zarządzamy tą firmą i ludźmi od lat, to wszystko, co się teraz dzieje, jest konsekwencją naszej polityki. Gdybyśmy nagle zaczęły wprowadzać rewolucyjne zmiany, oznaczałoby to, że wycofujemy się z naszych wcześniejszych decyzji - mówią Justyna Kardasz* i Joanna Nowakowska**, nowe szefowe wydawnictwa Media Rodzina.

Spacerownik, słownik, autobiografia, a do tego kapka romansu i tajemnicy oraz szereg charakterystycznych, pełnych wdzięku ilustracji od samej autorki. Premiera nowej książki Małgorzaty Musierowicz jest zapowiadana na 6 maja!

Koreańczycy z południa podbijają świat. Czy nam się to podoba, czy nie, młodzież słucha k-popu, ludzie korzystają z telefonów Samsunga, a zamiast polskiej kiszonej kapusty wolą koreańskie kimchi.

Rebecca Makkai w Wierzyliśmy jak nikt udowadnia, że możliwe jest napisanie "wielkiej powieści", fabuły pokoleniowej. Takiej, która łączy obyczajowość i polityczność istnienia, posługuje się znakomitym i wyrafinowanym stylem. I jednocześnie traktuje o obrazie człowieństwa, w idealny sposób łącząc kategorie dostępności bohatera i szerokiego tła wydarzeń społecznych. Czytelnik otrzymuje dzieło tak dobrze przemyślanie, że gdyby zacząć już tworzyć listę kanonu powieści początku XXI wieku, to należałoby chyba tę książkę Makkai umieścić jako kluczową w opracowywaniu takiego zestawienia.

Sztuka opowiadania wraca do łask. Da się to zauważyć na spotkaniach z bajarzami, które odbywają się regularnie w prawie każdym polskim mieście, a na które tłumnie przybywają słuchacze w każdej granicy wiekowej - z przewagą dorosłych. 

Dziennik 29 to interaktywna gra książkowa, która podczas leniwych dni #zostańwdomu, zmusza do intelektualnego wysiłku. Pomiędzy kolejnym serialem obejrzanym na Netfliksie, czy podjadaniem w kuchni, możemy zaserwować sobie rozrywkę w stylu escape roomu, ale w domu.

Sondaże, badania opinii publicznej, pytanie nas o cokolwiek wydają się zbędne w czasach, gdy sami zwierzamy się internetowym wyszukiwarkom. Dobrze się więc zastanówcie, co teraz wstukujecie w komputery podczas przymusowego home office w dobie koronawirusa...

Zbieranie kości Jesmyn Ward to ważna lekcja czytelniczej wrażliwości. Czuła, wielowątkowa powieść krępuje nasze proste mechanizmy patrzenia na biedę, fascynowania się poniżonymi czy zerkania na przegranych wygodnym okiem reportera lub domorosłego socjologa. Wszystkie te utarte strategie, nasze sposobiki na lekturę powieści o wykluczonych nie wystarczają, by odbierać to, co Ward oddała we władanie swoim bohaterom. A idzie tu o poczucie życia w beznadziei i atmosferze nadchodzącej katastrofy.

Dużo mówi się o sposobach dobierania lektur na czas kwarantanny. Niektórzy czytelnicy sięgają wyłącznie po książki łagodne i optymistyczne, inni uciekają w świat fantasy, jeszcze kolejni czytają to, co akurat mają na półce, w myśl zasady "lepszy wróbel w garści...".

Choć Instagram miał być medium, w którym pokazuje się swój sukces i dobrze wykadrowane zdjęcia jedzenia, to w ostatnim czasie jest platformą życia literackiego. Popularni posiadacze kont związanych z książkami organizują spotkania literackie, odczyty, pogadanki o książkach. Instastory wieczorami pełne jest relacji na żywo poświęconych literaturze.

Linia to szwedzka powieść o tym, co praca potrafi zrobić z życiem. Emma, bohaterka książki Elise Karlsson, chyba by sobie nie poradziła, gdyby musiała pracować w trybie home office. Emma bowiem nie radzi sobie bez pracy w ogóle, a bezduszny i zawiły system działania dużej korporacji to jedyne, co trzyma jej życie w ryzach.

Dobra jaskółka pojawiła się na wydawniczym horyzoncie. Bo Co nas (nie ) zabije  Jennifer Wright otwiera nową popularnonaukową serię Wydawnictwa Poznańskiego. Hasło tej linii to "zrozum". Podoba mi się, a pierwsza publikacja z sukcesem odpowiada na to wyzwanie.

- Dosyć długo szukałem, w jaki sposób mogę przedstawić tę historię, opowiedzieć o tym kraju. Pierwszym pomysłem było objechanie i sfotografowanie granic obecnych Węgier - mówi fotograf Michał Adamski*, którego książkę Pies o dwóch ogonach wydała fundacja Pix.house.

"Wreszcie odnalazłem swoją mantrę: niczemu się tutaj nie dziwić" - taką zasadę przyjął świeżo upieczony kasztelan zamku na Morawach, bohater Dziennika kasztelana Evžena Bočka, który od razu po przybyciu do swojego nowego domu mógł przekonać się, że jest to miejsce co najmniej nietypowe, żeby nie powiedzieć - dziwaczne. Taką zasadę czytając książki Bočka powinniśmy przyjąć i my. Równocześnie świetnie się przy nich bawiąc!

Miłość w czasach zarazy, Bastion, Dżuma czy, o zgrozo, Ojciec zadżumionych. Oto najczęstsze propozycje lekturowe na czas kwarantanny wysuwane przez internetowych żartownisiów. Dzięki nim właśnie przypomniałem sobie o istnieniu pewnej niezwykłej książki, która w bardzo oryginalny sposób snuje wizję wyniszczającej zarazy i przemian społecznych, które zostają przez nią zainicjowane. Mowa o zapomnianym, niewygodnym z wielu powodów arcydziele polskiego katastrofizmu, powieści Palę Paryż Brunona Jasieńskiego.

Normalni ludzie Sally Rooney opakowani - dosłownie i w przenośni - w okładkę "jednej z najważniejszych powieści ostatnich lat" to dla mnie literacki zawód. Nie wiem, co inni czytelnicy widzą w tej książce.