Tymczasem tytuł oryginalny, La loi du marche (z franc. prawo rynku) jest znacznie bardziej prozaiczny i dosadny. W sidłach owych "praw rynku" znalazł się główny bohater, Thierry (Vincent Landon), nie najmłodszy już robotnik, który niedawno został zwolniony z pracy. Szuka więc uparcie nowego zajęcia, gdyż ma na utrzymaniu rodzinę, w tym niepełnosprawnego intelektualnie syna. Wreszcie zostaje zatrudniony w supermarkecie jako ochroniarz. Musi teraz szpiegować za pomocą kamer nie tylko klientów, ale i swoich współpracowników, uczestniczyć w poniżających rozmowach z przyłapanymi na kradzieży czy innym przewinieniu. Jedna z tych spraw faktycznie stanie się sprawdzianem jego człowieczeństwa.

Ta paradokumentalna opowieść zbudowana jest z ciągu długich, częściowo improwizowanych ujęć, które pokazują Thierry'ego w różnych sytuacjach: w domu, w pracy, na kursie tańca, z kolegami w barze... W momentach dla niego stresujących (np. gdy prowadzi via Skype rozmowę o pracę z człowiekiem besztającym go za źle napisany życiorys), jak i tych radosnych, gdy wygłupia się z synem lub tańczy z żoną. Niesie te wszystkie sekwencje skupiona, oszczędna w gestach i słowach kreacja Landona, nagrodzonego za tę rolę na festiwalu w Cannes. Thierry to jeden z nas. Szarak, przeciętniak, który w świecie, gdzie obowiązuje prawo silniejszego, stara się nie tylko przetrwać, ale też znaleźć własną miarę rzeczy. Zachować jakieś zasady - przyzwoitości, lojalności, współczucia... Film Brizégo opowiada o tym wszystkim bez patosu i moralizowania, jest wręcz ostentacyjnie nieatrakcyjny i nienachalny. Uświadamia nam, że właściwie każdego dnia, w banalnych okolicznościach życiowych, możemy stanąć przed jakimś etycznym wyborem. Czy wykonamy wtedy unik? Zamkniemy oczy dla własnego spokoju? Czy jednak wykażemy się odwagą?

Bartosz Żurawiecki

• Film "Miara człowieka" ("La loi du marche")
• scen. i reż. Stéphane Brizé
• Premiera 22.01