6 letnich dni i nocy, ponad 40 zespołów, ponad 90 wydarzeń: spektakli teatralnych i tanecznych, plenerowych widowisk, koncertów muzycznych, pokazów filmowych i spotkań z artystami. maltafestival to największe wydarzenie kulturalne w Poznaniu!

Tematem tegorocznej edycji festiwalu jest wykluczenie - zjawisko w dużej mierze idiomatyczne dla kultury zachodniej. Projekty podejmujące to zagadnienie to artystyczne emanacje problemu wykluczenia, rozumianego jako stan istnienia, w którym może znaleźć się każdy z nas.

TEATR

La Fura Dels Baus

Los Nadies

La Fura Dels Baus jest jednym z najbardziej znanych i nieprzewidywalnych zespołów teatralnych w Europie. Maltańska publiczność pamięta zapewne ich równie wspaniały, co wstrząsający, spektakl M.T.M., który został pokazany podczas festiwalu w 1996 roku. W wielkiej hali targowej artyści w radykalny i bezkompromisowy sposób mierzyli się z totalitarną władzą konsumpcjonizmu oraz manipulacjami mediów, pytając o postawę współczesnego człowieka, tracącego własną wolność i podmiotowość. Teraz, na finał tegorocznego maltafesivalu, przygotowali zaadaptowane specjalnie do przestrzeni miejskiej Poznania przedstawienie Los Nadies, które jest hołdem złożonym integracji, włączeniu we wspólnotę ludzi odrzuconych. Spektakl rozegra się pomiędzy placem Wolności a Starym Rynkiem.

Jan Fabre/Troubleyn

Prometheus Landscape II

Jan Fabre (1958) jest artystą totalnym - reżyserem teatralnym i operowym, choreografem, performerem, artystą sztuk wizualnych i dramaturgiem. Swoje prace pokazywał na Biennale w Wenecji, na Documenta w Kassel, licznych festiwalach teatralnych i tanecznych na całym świecie. W 1986 r. założył stowarzyszenie twórcze Troubleyn, które wspiera realizację jego projektów. Spektakl Prometheus Landscape II jest radykalnym rozważeniem mitu prometejskiego i pytaniem o ludzką wolność, której dobrowolnie się zrzekamy, uciekając od własnych pragnień, autentyczności decyzji i relacji. Ofiara Prometeusza okazuje się dwuznaczna, a jej sens poddany w wątpliwość.

Gisele Vienne

I Apologize

Jerk

Gisèle Vienne (ur. 1976 r.) jest francusko-austriacką choreografką, reżyserką, artystką sztuk wizualnych. Studiowała filozofię, a później lalkarstwo (1996-99) w École Supérieure nationale des arts de la marionnette. Vienne działa na styku teatru dramatycznego, sztuki lalkarskiej (wykorzystuje manekiny, pacynki, marionetki), tańca i sztuk wizualnych. I Apologize to pierwszy całkowicie autorski spektakl Gisèle Vienne. To również pierwsza współpraca reżyserki z pisarzem Denisem Cooperem. Przez wiele osób spektakl uważany jest za jeden z najodważniejszych i najważniejszych w jej twórczości. Jego punktem wyjścia jest rekonstrukcja wypadku. Rzeczywistość okazuje się jednak subiektywna, pełna luk, szczelin, które wypełniają nasze fantazje. Gdzie przebiega granica między prawdą a wyobrażeniem? Jak odróżnić fikcję od rzeczywistości? - to pytania powracające w całej twórczości Vienne. Jerk oparty na tekście Dennisa Coopera jest wyobrażeniową - dziwną, poetycką, pełną humoru - rekonstrukcją zbrodni dokonanych przez amerykańskiego seryjnego mordercę Deana Corlla, który z pomocą dwóch nastolatków Davida Brookesa i Wayne Henley zabił w latach siedemdziesiątych w Teksasie ponad dwudziestu chłopców. Historia opowiadana jest - w sposób linearny i koherentny - przez Davida Brookesa odsiadującego wyrok za współudział w zbrodni. W ramach terapii mężczyzna uczy się sztuki lalkarskiej. Przy pomocy pacynek ma odtworzyć zbrodnie przed studentami psychologii (w ich roli występuje publiczność), co pozwoli mu na wzięcie odpowiedzialności za dokonane czyny.

Kornél Mundruczó

It Is Hard to Be a God

Kornél Mundruczó (ur. 1975 r.) jest węgierskim reżyserem, scenarzystą i aktorem. Studiował w Węgierskim Instytucie Filmowym. Wyreżyserował m.in. filmy: Szép napok (2002), Johanna (2005), za który otrzymał Srebrnego Lamparta w Locarno w kategorii najlepszy pierwszy lub drugi film pełnometrażowy, Delta (2008) - wygrał Grand Prix de la Presse internationale w Cannes (FIPPRESCI) oraz The Frankenstein-Project wyselekcjonowany do głównego konkursu w Cannes w 2010 roku. W teatrze Mundruczó pracuje od 2003 roku. Wystawiał m.in. w Krétakör Theatre, Thalia Theater w Hamburgu i Schauspiel w Hannoverze. It Is Hard to Be a God jest adaptacją powieści science fiction Arkadija i Borysa Strugackich z 1964 roku. Akcja książki została osadzona w czasach, gdy ludzkość, dzięki nauce i rozwojowi technicznemu, jest wolna od chorób, niewiedzy i głodu. Tematem przedstawienia jest świat, za który Bóg zdaje się nie brać odpowiedzialności, od którego odwraca wzrok - tak jak my, zamyka oczy przed mroczną stroną społecznej rzeczywistości.

Compagnia Pippo Delbono

After the battle

Pippo Delbono to jeden z najbardziej niezwykłych europejskich artystów teatralnych. Od wielu lat, na przekór modom, podziałom na gatunki i metody pracy, tworzy pełne poezji, mocnych obrazów, a przede wszystkim społecznego i ludzkiego zaangażowania projekty z udziałem aktorów profesjonalnych i amatorów pochodzących z różnych, często trudnych środowisk. After the battle łączy różne środki ekspresji i języki - performance, sztuki wizualne, elementy filmowe i muzykę. Jak mówi Pippo Delbono: Każdy mój projekt to krok będący częścią osobistej podróży przez niespokojne czasy, w których żyjemy. Są one pełne kontrastów, przemocy, tajemnych sił, korupcji i kłamstwa. Gdy myślę o następnym projekcie, wyobrażam sobie, że te mroczne czasy się skończyły. Co dzieje się po bitwie? Przypominają mi się obrazy z filmów Kurosawy, które pokazują wielkie bitwy, upadające dynastie. Myślę, o szczątkach pozostałych na polu bitwy. Pamiętam ciszę, która nastaje po burzy, potrzebę jasności po szaleństwie.

TANIEC

Stary Browar Nowy Taniec

Podążając za idiomem tegorocznego festiwalu, organizatorzy zapraszają publiczność na taneczną ucztę będącą manifestem Przeciwko Wykluczeniu z wąskiej definicji choreografii wszystkich tych zjawisk i fenomenów, które w Polsce niekoniecznie uznawane są za przynależne do świata tańca. Stąd obecność w programie prezentacji, których język i forma na pierwszy rzut oka daleko odchodzą od tradycyjnie rozumianej formy spektaklu tanecznego. Humor, auto-dystans, inteligencja i choreograficzna refleksja - oto słowa-klucze tegorocznej starobrowarowej fiesty.

W ramach programu zobaczymy Kompozycję autorstwa czterech pań pod wodzą wiedeńskiej choreografki Anne Juren. Polska artystka Marysia Stokłosa zaprezentuje intymny spektakl Prawa półkula, który powstawał wciąż nieznanymi w Polsce na szerszą skalę metodami świadomościowych technik pracy z ciałem (body-mind centering, authentic & idiosyncratic movement). Specjalnie dla Starego Browaru szwajcarska grupa choreografów, architektów i artystów wideo Anna's Kollektiv przygotowuje nocną akcję, na którą zaprosi widzów do parku przy Starym Browarze. Wydarzeniem będzie pierwsza wizyta w Polsce jednego z najciekawszych performerów amerykańskich - Keitha Henessy'ego - który przywiezie do Poznania utytułowany nowojorską nagrodą Bessie spektakl Crotch. Miłośników absurdalnej minimalistycznej sztuki zainteresuje pierwsze polskie spotkania z artystą-filozofem Gaetanem Bulourde oraz z tańczącym ze szklanką na głowie Clementem Layesem. Dobrze znany poznańskiej publiczności Gilles Jobin przywiezie tym razem do Poznania jeden ze swoich pierwszych spektakli - rekonstrukcję eksperymentalnej choreografii A+B = X, która ponad dziesięć lat temu otworzyła mu drzwi na światowe choreograficzne salony. Spektakl wznowiony jest specjalnie z okazji jubileuszu kultowego kompozytora Franza Treichlera - twórcy muzyki do przedstawienia. W programie znajdą się także prezentacje dzieci. Utytułowany spektakl The Cube Circus izraelskiego Train Theatre udowodni, że dobre choreografie powstają także (choć nie w Polsce) dla najmłodszych widzów i bawić się na nich mogą całe rodziny.