Zajęcia z Broadway jazz prowadzone przez Joachima Sauttera trwają w najlepsze. Ponad 20 dziewcząt (tak się składa, że to akurat grupa kobieca) wykonuje miarowe ruchy naśladując choreografa, który na co dzień występuje na największych światowych scenach, m.in. w spektaklach Beacon Theatre na Broadway'u. Słychać tylko odbicia stóp od podłogi i miarowe: - One, two, three, four and again - one, two, three... - powtarzane przez prowadzącego. Grupa daje z siebie wszystko, widać, że taniec sprawia uczestniczkom wielką radość. Tańczą w butach specjalnie dostosowanych do tej techniki. - Jazzu nie można tańczyć w baletkach, bo nie współpracują w odpowiedni sposób z podłożem - wyjaśnia Jagoda Ignaczak, rzecznik prasowy Polskiego Teatru Tańca, który organizuje festiwal Dancing Poznań: międzynarodowe warsztaty tańca i towarzyszący im festiwal teatrów tańca.

Wśród technik tańca, które od kilku dni ćwiczą uczestnicy warsztatów znalazły się  zarówno te klasyczne (np. salsa, broadway jazz czy brazylijska samba), jak i bardzo egzotyczne, będące mieszanką dwóch, a niekiedy więcej stylów. Do tych ostatnich należą m.in. Barre au sol, GaGa czy Afro cubano, a także niespotykany mix samby z hip-hopem czy technika zwana Gyrokinesis. Co oznaczają te obco brzmiące nazwy? W specjalnym słowniczku dostępnym na festiwalowej stronie przeczytamy m.in.: "Gyrokinesis to system ruchów inspirowanych szeregiem technik i umiejętności, takich jak joga, taniec, gimnastyka, pływanie i tai chi, który łączy w sobie serie rytmicznych i falistych ruchów angażujących systemy mięśniowe i szkieletowe. Płynność jest tutaj kluczowa". Z kolei GaGa " to rozwijanie tego, co już potrafimy, odkrywanie nowych dróg doskonalenia własnego ciała i czerpanie z tego przyjemności".

Niektóre spośród 41 technik tańca pojawiły się w tym roku po raz pierwszy: Musical FAME, Jazz Pick Up, Dynamic na bazie Limona, Improwizacja czy Smooth modern jazz. A także tegoroczna premiera - Polish Folk Modern Jazz, który narodził się w Polskim Teatrze Tańca i jest absolutną nowością w kraju. - Sama technika jest jak alfabet, a dopiero całość, sekwencja ruchów i kroków wyraża pewną abstrakcję. Taniec teatru tańca i w ogóle taniec współczesny jest z założenia impresyjny i dygresyjny, nielinearny. Jest jak literatura szkatułkowa, w której poszczególne wątki odkrywa się stopniowo. Ważniejsze są pytania, które zadaje się widzowi niż sama odpowiedź. To on jest ostatecznym autorem interpretacji całości - wyjaśnia Jagoda Ignaczak.

Zajęcia prowadzone są w grupach mieszanych, jedynym podziałem jest tutaj stopień zaawansowania. W tym roku wyjątkowo w programie nie ma zajęć dla dzieci, lecz wiek uczestników waha się od kilkunastu do kilkudziesięciu lat. Jest jednak pewna prawidłowość, która pozostaje niezmienna od lat. Zaobserwowała ją Monika, wolontariuszka która już piąty rok pomaga w organizacji festiwalu: - To przeważająca liczba kobiet wśród uczestniczek warsztatów. Co ciekawe, prowadzący to głównie mężczyźni, a więc tu korelacja jest odwrotna - mówi.

Wśród uczestników są zarówno stali bywalcy, jak i ci, którzy przyjechali tu po raz pierwszy. Profesjonaliści i amatorzy. Z Polski, Francji, Niemiec, Włoch, duża grupa z Ukrainy. Jest nawet Polka, która od 15 lat mieszka na Wyspach Kanaryjskich, ale co roku w okresie letnim z miłości do tańca i w ucieczce przed turystami przyjeżdża do Poznania, by wziąć udział w festiwalu. - Zawiązują się przyjaźnie, kontakty, często tancerze później współpracują ze sobą - mówi Jagoda Ignaczak. - To jest drugie życie, którego w żaden sposób nie kontrolujemy. Widać je po prostu na korytarzach, w samej atmosferze jaka tu panuje - dodaje.

Dancing Poznań 2013 zakończy się w sobotę, 24 sierpnia.

Anna Solak

• Dancing Poznań 2013
• 17-24.08
• Polski Teatr Tańca, ul. Kozia 4