Daj gryza

Kulinarny performance Agaty Bielskiej, w który zaangażowane były m.in. mieszkanki hosteli Pogotowia Społecznego, zakończył się ucztą przed Teatrem Polskim. Zanim jednak zaczęliśmy jeść - oczywiście wspólnie, bo człowiek nie jest stworzony do jedzenia w samotności - można było zajrzeć do teatralnej kuchni (umiejscowiono ją zaraz za drzwiami wejściowymi przy kasach) i pogadać. Bo tam właśnie odbywają się najlepsze spotkania. Bo w kuchni nie tylko można zajrzeć w garnek i coś skubnąć, ale też wymienić się przepisem albo poglądami na świat.

Wspólnota - najpierw zbieraczy, a potem kucharzy (celowo użyłam rodzaju męskiego, ponieważ w grupie znalazł się również Pan wolontariusz), wybrała się nad Wartę i plądrując jej brzegi, znalazła potrzebne do przygotowania uczty dzikie rośliny. Kolacja ta jednak - zwracająca na siebie uwagę oczywiście szczególnym menu (to m.in. podane na talerzach z otrębów pierogi z jasnotą białą, zupa z dzikim pasternakiem, ciasto z gruszką czy lemoniada z tatarakiem, którą wypić można było w specjalnie przegotowanej łodydze rdestowca ostrokończystego), ważna była przede wszystkim ze względu na procesy towarzyszące jej powstawaniu: pielęgnowanie związku człowieka z naturą, aktywizację społeczności, akt wspólnego gotowania, podtrzymanie tradycji współbiesiadowania.

Monika Nawrocka-Leśnik

• "Dzikie rośliny jadalne"
• plac przed Teatrem Polskim
• 15.05

Dekalog Jana Kowalskiego

"Dekalog, czyli folwarczne imaginarium" to spektakl znanego poznańskiego reżysera, tancerza i choreografa Mikołaja Mikołajczyka. Po udanej "Trylogii Zakrzewskiej" już po raz czwarty zaprosił do współpracy seniorów z tamtejszego domu kultury. Ludzi, którzy stając na scenie skutecznie obalają ten powszechny, tak nieznośny stereotyp, nie tylko na temat ludzi w podeszłym wieku, ale wiejskich placówek kulturalnych, w których działają. No, bo po co grać w warcaby - lepiej zagrać w spektaklu! I to wielce wymagającym, nie tylko z uwagi na jego bardzo taneczny charakter. W końcu wziąć na warsztat dziesięć przykazań, zestawić je z polską rzeczywistością, to niełatwe zadanie... Trudno jest stanąć na scenie, ot tak podjeść do mikrofonu i bez użycia metafor, w prostych, ale jakże szczerych słowach, powiedzieć co one właściwie dla nas oznaczają. Dla Polaka, każdego z osobna. Konserwatysty, lewaka, katolika i geja. Dekalog był tu zaledwie punktem wyjścia do postawienia szeregu ważnych pytań o Polskę. Kraj, w którym uwielbiamy poróżniać się, spierać o symbole, odsądzać od wiary i czci, zupełnie zapominając jak wiele nas łączy... Szczerze dziękuję, że Grupa Spektaklowa "Domu Polskiego" pod kierownictwem Mikołajczyka zechciała nam o tym przypomnieć.

Sebastian Gabryel

• Projekt "Dekalog, czyli folwarczne imaginarium"
• Duża Scena Teatru Polskiego
• 16.05

Jak pachnie teatr?

W ramach wydarzenia "Zapach Teatru Polskiego" przeprowadzono warsztaty perfumiarskie, podczas których uczestnicy wraz z prowadzącą - artystką sensoryczną, senselierką Martą Siembab - stworzyli zapach Teatru Polskiego. Wydarzenie złożone było z wykładu oraz performansu zapachowego.

Aby zrozumieć choć w części złożoność stworzonego zapachu, publiczność została odpowiednio przygotowana. Wykład Marty Siembab uzmysłowił zebranym jak niedocenianym zmysłem jest węch. Winą za ten stan rzeczy artystka obarczyła epokę oświecenia, która niemal wyeliminowała doznania węchowe, uznając je za zbyt "zwierzęce". Zwrócono też uwagę na umowną "płciowość" zapachów zależną od kręgu kulturowego, w którym zapach funkcjonuje.
Teoria i historia zapachu ustąpiła finalnie miejsca doświadczeniom sensorycznym. Wykład, przerywany doświadczeniami węchowymi pojedynczych nut, został zakończony performensem zapachowym - prezentacją zapachu Teatru Polskiego. Zapach ten to wonne przedstawienie postaci męskiej i żeńskiej - wykreowanych na potrzeby projektu, które według uczestników warsztatów, ucieleśniały postać Teatru.

Zapach jest dostępny dla zwiedzających we foyer Teatru.

Aleksandra Skowrońska

• "Zapach Teatru Polskiego" - instalacja i wykład
• Duża Scena Teatru Polskiego
• 19.05