Thurston Moore to jedna z najsłynniejszych i najbardziej wpływowych postaci sceny rockowej ostatnich kilku dekad. Jest jednym z symboli intelektualnej, niezależnej amerykańskiej sceny muzycznej. Od 1981 roku przez trzydzieści lat działalności stał na czele zespołu Sonic Youth - formacji ikonicznej, mającej olbrzymi wpływ na pokolenia rockowych niezależnych na wszystkich kontynentach. Sonic Youth to gitarowe sprzężenia, ściana dźwięku, transowe, motoryczne granie, a zarazem świadomość rockowej tradycji.

"Sposób, w  jaki używali preparowanych gitar, alternatywnych strojeń i innych >nie-muzycznych< źródeł dźwięku, zrodził się z intensywnego, bliskiego czci podejścia do potencjału rockowego szaleństwa" - pisał o nich brytyjski krytyk muzyczny David Keenan w wydanej w naszym kraju przed dwoma laty interesującej książce zatytułowanej po prostu "Muzyka".

Inteligentni i świadomi

Moore, jego wieloletnia żona - basistka Kim Gordon i drugi gitarzysta Lee Ranaldo, wraz z pozostałymi kolegami z zespołu, wspólnie stworzyli markę Sonic Youth, będącą symbolem rockowej oryginalności. Choć odnosili spore sukcesy, a w gronie swoich nie tylko przyjaciół, ale wręcz wyznawców, mieli członków R.E.M. czy Nirvany, nigdy nie interesował ich celebrycki blichtr. Zawsze bliżej im było do sceny niezależnej czy post punkowej. W ich muzyce mieszało się zaś szalenie dużo wątków - od wspomnianej właśnie punkowej prostoty, poprzez noise'owe zgrzyty, echa awangardy i swobodnej improwizacji, ale też wyraźnym kontekstem była wielka tradycja (nie tylko amerykańskiego) rocka, nie uciekali też czasem od porywających melodii. Ich płyty takie jak m.in. "Sister", "Daydream Nation", "Dirty", "Murray Street", "The Eternal" mają stałe miejsce w kanonie rockowej niezależności. Jak pisał o nich wspomniany już Keenan: "Za co by się nie wzięli, robią to ze zdrową dawką lekceważenia, udowadniając, że rock tworzony przez inteligentnych, świadomych kulturowo muzyków nie musi być propozycją śmiertelnie nudną".

Nie tylko Yoko Ono

Przed trzema laty Sonic Youth zawiesił działalność, a każdy z jego członków kontynuuje karierę solową. Thurston Moore nagrywał znakomite płyty autorskie, np. świetne "Trees Outside the Academy" czy "Demolished Thoughts". Ma za sobą współpracę m.in. z Lydią Lunch, The Ex, jazzmanami Matsem Gustafssonem czy Elliottem Sharpem i wieloma innymi twórcami. Od dwóch lat prowadzi też zespół Chelsea Light Moving. Artysta  brał też udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu "Backbeat", gdzie kilku off-rockowych twórców porywająco zagrało muzykę... ery Beatlesów. Współpracował też z Yoko Ono i to razem z tą słynną artystką pojawił się po raz pierwszy w Poznaniu - w sierpniu ubiegłego roku na festiwalu Transatlantyk. Koncert był kontynuacją spotkania zapoczątkowanego nagraniem płyty "Yokokimthurston". To właśnie rok temu w Poznaniu Moore spotkał się po raz pierwszy z Adamem Gołębiewskim. Teraz w  ramach swych artystycznych wojaży po Europie gitarzysta trafia na trzy koncerty do Polski, by zagrać m.in. na głośnym lubelskim festiwalu muzyki awangardowej Kody, a dwa dni później w Poznaniu.

Partner wymarzony

Adam Gołębiewski jest perkusistą cenionym na krajowej scenie muzycznej. Porusza się na gruncie muzyki improwizowanej i eksperymentalnej. Współpracował m.in. z  Matsem Gustafssonem, Fredem Lonberg-Holmem czy Kenem Vandermarkiem. Na koncie ma też m.in. płytę "Divided by 4" zrealizowaną przez kwartet Piotr Mełech / Fred Lonberg-Holm / Witold Oleszak / Adam Gołębiewski. Interesuje go "rozszerzanie możliwości zestawu perkusyjnego i instrumentów perkusyjnych w zakresie ich brzmienia i ekspresji". Wydaje się więc być wymarzonym partnerem dla Thurstone'a Moore'a.

Tomasz Janas

• Thurston Moore/Adam Gołębiewski
• klub Dragon, Scena Małego Domu Kultury
• 20.05, g. 20
• bilety: 65 zł (w przedsprzedaży), 80 zł