Każdy z nas miał kiedyś do czynienia z krnąbrnym sąsiadem albo przynajmniej o takim słyszał. Ale nie każdy posuwał się wówczas do kroków ostatecznych, tylko po to, by postawić na swoim. Islandzkie kino - a w tym wypadku film W cieniu drzewa - jak mało które operuje chłodnym, ale niesamowicie mądrym humorem, który pokazuje wszystkie nasze słabostki i przywary jak na dłoni.

Muzyczny finał Malty nie przyciągnął aż takich tłumów jak rok temu. Nazwiska polskiego kompozytora piosenki literackiej oraz kompozytorów i wykonawców muzyki współczesnej zachęciły jednak zaskakująco wielu, by chłodny, sobotni wieczór spędzić, słuchając takich przebojów jak "Tomaszów" oraz "Groszki i róże".

Międzynarodowy, wielojęzyczny i interdyscyplinarny teatralny kolektyw Needcompany tym razem nie zawiódł, choć jako kurator tegorocznego idiomu zbiera bardzo nierówne recenzje. Wojna i terpentyna w reżyserii Jana Lauwersa, jaką premierowo pokazał w Auli Artis, to pozornie lekka opowieść o rzeczach przytłaczających. Ciężkiej pracy, wojnie, tragicznej miłości i śmierci.

Grunt niby zbadany, więc i ja w tym roku zdecydowałam się na "skok w Maltę". Zapomniałam jak bardzo ryzykowna bywa to "rozrywka".

- To bajka o przyjaźni i o tym, że każdy z nas ma w sobie coś cennego, czym może się podzielić z innymi - mówi Marta Guśniowska*, autorka sztuki "Karmelek", na podstawie której powstaje spektakl Centrum Sztuki Dziecka i Teatru Animacji. Premiera 30 czerwca w Scenie Wspólnej.

Idiom chyba nie za bardzo wychodzi Malcie w tym roku, bo organizatorzy powierzyli go artystom, którzy co prawda doskonale odnajdują się w sztukach wizualnych i nieokrzesanych odjazdach rodem z performensu, ale nie potrafią już pokazać choćby przyzwoitego, spójnego spektaklu. Takie mam refleksje po konfrontacji z chaotycznym, tautologicznym i trywialnym "Forever" Lemm&Barkey.

Wakacje na start! Zanim jednak rzucisz się w wir fascynujących, dalekich podróży albo wyruszysz na podbój nadmorskich kurortów -  sprawdź co w pierwszy wakacyjny weekend możesz robić w mieście.

Nazwanie wydarzenia "O, Tomorrow's Parties (or fun is politics)" koncertem mogło być nieco mylące. Znacznie odpowiedniejszym wydaje mi się określenie "muzyczny performance" - jednak i samo słowo "performance" wystarczyłoby, gdyż muzyka w jego przypadku miała odegrać rolę podrzędną - służyła podkreśleniu emocji i przekazu, który zawarty był w słownym manifeście grupy Needcompany. Jak się okazało, przekaz nie do końca był słyszalny.

Na pozór wystawa Bownika to wystawa fotografii mody. Jednakże artysta nie pokaże nam ładnych zdjęć. Chociaż fotografie będą wykonane ze starannością aparatem wielkoformatowym, z dbałością o szczegóły, chociaż będzie szare "packshotowe" tło i równe oświetlenie, to będziemy mieć wrażenie, że coś tutaj nie pasuje. Bo kto fotografuje ubrania nie z tej strony co trzeba?

Działające w ramach Needcompany Ohno Cooperation prezentuje w Pawilonie kilka prac wideo. Najbardziej religijną z nich, a zarazem w tej religijności wyjątkowo perwersyjną, jest "Glory Hole".

Słynny kwartet wokalny będzie gwiazdą plenerowego koncertu, który 22 czerwca zabrzmi na Ostrowie Tumskim. Występ Il Divo uświetni obchody  1050-lecia Archidiecezji Poznańskiej - pierwszego biskupstwa w Polsce.

Od wczoraj w Pawilonie w ramach Mata Festival Poznań można oglądać prace wideo holenderskich artystów. Jedną z nich jest instalacja "18 Videos" duetu Lemm&Barkey - cudownie wykwintny, dżenderowy dowcip i puszczenie oczka w stronę starej sztuki katolickiej.

Kończy się jubileuszowy, 20. Sezon w Blue Note. Klub swoją renomę zyskał przede wszystkim dzięki bezkompromisowemu popularyzowaniu najważniejszych muzycznych trendów jazzowo-bluesowych. Chociaż zapraszani artyści nierzadko wcale nie reprezentują "łatwych" nurtów, to jednak jakość ich propozycji broni się i przyciąga rzeszę melomanów. Na zakończenie sezonu czeka nas koncert dwóch wirtuozów. Koncert, których wszystkich wprawi w dobry nastrój.

Czy najnowsza premiera Teatru Wielkiego - "Napój miłosny" Gaetano Donizetti'ego w reżyserii Andriy Zholdaka jest propozycją odważną? Czy wnosi coś nowego do operowego dyskursu? Czy wreszcie przyjęta przez artystę konwencja jest unikiem od reżyserskiej odpowiedzialności, czy też w ten sposób puszcza on do publiczności oko i pod płaszczykiem humoru opowiada o rzeczach ważniejszych od przaśnej historii będącej podstawą libretta tej właśnie opery komicznej?

Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami Sweet country Warwicka Thorntona to film dla nieco bardziej wyrobionego odbiorcy. Widz musi uzbroić się w cierpliwość, której już od dawna nie uczy współczesne kino. Akcja toczy się tu powoli jak słońce po niebie australijskiego interioru, kadry są częściowo puste jak tamtejszy krajobraz, a dialogi bohaterów oszczędne i skromne, jak całe ich życie.

Biografia Barbary Piaseckiej-Johnson to gotowy scenariusz na film, być może nawet oscarową produkcję. Twórcy "No more tears" Polskiego Teatru Tańca przekonywali przed premierą, że także dobry materiał na spektakl. Szkoda, że nie udało im się potwierdzić tego na scenie.

Czy znacie zespoły Hoi Polloi i Underage? To dwie młode poznańskie kapele, z którymi będziemy świętować pierwszy dzień lata w Blue Note.

Dokładnie 1050 lat temu w Poznaniu utworzono biskupstwo, a Jordan został pierwszym polskim biskupem. Żadna inna instytucja w Polsce nie może pochwalić się inskrypcją "Założone w 968 r.". W najbliższy weekend odbędą się główne obchody tej wyjątkowej rocznicy.

Teatr Polski zaprasza na warsztaty chóralne, przygotowujące do powołania Międzypokoleniowego Chóru Teatru Polskiego pod batutą Pawła Serafina.

Jedna mieści w sobie chrzest Mieszka I i początek dominacji kościoła katolickiego, 123 lata niewoli, romantyzm, mesjanizm, Wielką Emigrację, kilka przegranych i jedno zwycięskie powstanie, pogromy Żydów i smoleńską katastrofę. Druga musi pomieścić Żyda, narodowego wieszcza, jego kochankę i ciężarną żonę, powstańców listopadowych i wielki, drewniany krzyż. Polska i scena spektaklu Mesjasze. Nic dziwnego, że w obu panuje chaos.