"Projekt Sex in situ przyjmuje formę archiwum, o tyle specyficznego, że gromadzi dane i materiały, które sam wytwarza, według wypracowanej metody. Podstawową jednostką są nagrania wideo. Oparte są one o metodę pracy z ciałem, w której osoby uczestniczące poprzez ruchy ciała przywołują własne, przechowywane w pamięci, wspomnienia seksualne. Robią to w pojedynkę - bez partnerów. Powstające w ten sposób choreografie stają się protezą tej pamięci, próbą umaterialnienia w obrazie intymnych i efemerycznych seksualnych zdarzeń. Nie jest to zatem archiwum w klasycznym ujęciu tego słowa, a raczej projekt archiwum wizualnego, które wytwarza własną technologię, jako podstawę do tworzenia wizualności seksualności opartej o doświadczenie. Jego zadaniem jest zmiana nie tylko perspektywy patrzenia na seksualność, ale umożliwienie wglądu w tę przestrzeń dla nas samych, jej oswojenia i wyrażania. Wirtualny wymiar wspomnienia łączy tradycję performansu z tematyką nowych mediów. Coraz większe uczestnictwa mediów w produkcji naszych współczesnych tożsamości, dokłada do tej relacji kolejny element - empatii poprzez ucieleśnienie. Podwójna logika remediacji mówi o tym, że podstawowym celem naszej kultury jest możliwie najwyższa technologiczna medializacja, przy jednoczesnym usunięciu wszelkich śladów naszego funkcjonowania poprzez media... (szerzej)" (fragment rozprawy doktorskiej "Sexinsitu. Seks w teatrze życia codziennego")
Wystawę możecie oglądać w następujących dniach:
Bezpieczeństwo i regulamin uczestnictwa znajdują się pod linkiem http://bit.ly/regulamin_pawilon.
Forma przeprowadzenia wydarzenia jest uzależniona od bieżących rozporządzeń związanych z sytuacją pandemiczną.
Wydarzenie bezpłatne.
Wystawa podejmuje tematy związane z doświadczeniami seksualnymi. Zalecamy jej oglądanie osobom pełnoletnim lub po uprzedniej konsultacji z opiekunami.
17.02
– 27.02.2022
