Otwartość. Gdyby tegoroczna edycja festiwalu miała nazwę, z pewnością tak właśnie by ona brzmiała. Otwartość na przestrzeń, ludzi, niecodzienne połączenia i działania, które niekoniecznie kojarzą się z teatrem. To dzięki niej w festiwalu mogli wziąć udział zarówno widzowie wyedukowani, chcący pogłębić swoją wiedzę na temat współczesnego teatru, jak i ci, którzy do teatru nie zaglądają.

O kulisach

Festiwal, choć nie oznajmia tego swoją nazwą, związany jest silnie z tradycją teatralną. Kuratorzy tegorocznej edycji postanowili pokazać teatr "od kuchni". Zdecydowali się także podkreślić związki i wzajemne relacje działań scenicznych z modą, rzeźbą i innymi dziedzinami.

Uczestnicy festiwalu zyskali umiejętności praktyczne i wiedzę teoretyczną w zakresie charakteryzacji. W wyniku współpracy NSK ze Studiem Aktorskim STA można było wziąć udział w trzydniowych warsztatach charakteryzatorskich. Efekty wspólnych działań charakteryzatorek i uczestników warsztatów zostały uwiecznione, a następnie zaprezentowane podczas wernisażu fotografii Martyny Najmanowicz.

O tym, jak modyfikacje wyglądu zewnętrznego wpływają na kreację postaci, nie tylko scenicznej, mówił podczas wykładu w Klubie Festiwalowym Marcin Szłapka. Zaprezentowane przez niego kolekcje domów mody Wiktor&Rolf, Saint Laurent i Irs Van Herpen opisane zostały jednocześnie jako kostiumy dnia codziennego i użyteczne dzieła sztuki. Przywołana została też znana sentencja, według której tworzenie mody jest "projektowaniem piękna".

O pięknie

Tematem piękna oraz jego kreacji zajął się też Krystian Koźbiał. W swojej instalacji "-ru, -rze, -rów", prezentowanej w Tostowni, nawiązał do prac francuskiej performerki Orlan, która w ramach działań artystycznych wykonała na sobie serię operacji plastycznych. Sprzeciwiła się tym samym przedmiotowemu traktowaniu kobiet i postrzeganiu ich przez pryzmat ciała, którego głównym zadaniem jest dostosowanie się do aktualnie panujących kanonów piękna. Instalacja Koźbiała składała się z zapisu filmowego wykonywania pracy tkackiej. Nakładane na portret kobiety niciane linie odpowiadać miały liniom nanoszonym przez chirurga na niedoskonałe z założenia ciało kobiety.

O teatrze i jego nowej odsłonie

Teatr pozostał jednak w centrum festiwalowych wydarzeń. Jednym z jego trwałych śladów jest katalog "Warlikowski Poznański" z tekstami m.in. prof. Dobrochny Ratajczakowej i prof. Ewy Guderian-Czaplińskiej dotyczącymi wczesnych spektakli Krzysztofa Warlikowskiego. Z punktu widzenia teatrologów i znawców twórczości reżysera projekt ten posiada wartość niebagatelną. Bez świadomości istnienia i roli wczesnych, mniej znanych przedstawień Warlikowskiego - chociażby "Trucizny teatru" i "Zimowej opowieści" zrealizowanych w Teatrze Nowym w Poznaniu w latach dziewięćdziesiątych - niemożliwa jest pełna ocena i zrozumienie twórczości reżysera.

Dzisiejszy teatr to jednak nie tylko działania profesjonalistów. O roli pedagogiki teatru i jego terapeutycznej i edukacyjnej roli mówiły podczas wykładu zamykającego festiwal Justyna Wielgus i Justyna Sobczyk. Warto zaznaczyć, że projekty koordynowane przez pedagogów teatrów nie są projektami skierowanymi wyłącznie do dzieci. Spektakle tworzone są też przez grupy dorosłych, nauczycieli, dzieci wraz z opiekunami. Jak podkreślała Wielgus, siłą pedagogiki teatru jest brak wymagań wstępnych dotyczących posiadanych doświadczeń czy wiedzy oraz atmosfera zabawy, która umożliwia mówienie o rzeczach trudnych. W sztuce, także tej amatorskiej, jest miejsce na wszystko poza tabu.

Aleksandra Skowrońska

• Festiwal Nowa Siła Kuratorska
• 29.04-25.05