Zobaczcie koniecznie niezwykły dokument rosyjskiego reżysera, Wiktora Kossakowskiego. Nigdy wcześniej w historii kina nie udało się tak empatycznie pokazać na ekranie zwierząt. I to tych hodowlanych, które bez skrupułów zjadamy, nie licząc się ani z ich podmiotowością, ani z ich cierpieniem.

Tytułowa Gunda jest maciorą, która właśnie doczekała się licznego potomstwa. Przez większą część seansu obserwujemy cierpliwie życie matki i jej dzieci. Kossakowski nie próbuje w żaden sposób antropomorfizować swoich bohaterów, nie narzuca im ludzkiej narracji. Oszczędna, zredukowana do niezbędnego minimum forma czarno-białego filmu pozwala niemal całkowicie oddać pole zwierzętom, w całej ich zwierzęcej specyfice. My, ludzcy widzowie, z czułością patrzymy, jak prosiaki biegają wokół matki, spacerują i taplają się z nią w błocie, łapczywie piją jej mleko.

Nie tylko zresztą świnie pokazuje nam Kossakowski. Mamy tu także kury, które z klatki wychodzą na wolność i ostrożnie poznają nieznany im dotąd świat. Jak również krowy wybiegające w dzikim galopie z zagrody. Ta swoboda ma jednak swoje granice. Jest nią ogrodzenie postawione przez człowieka wyznaczającego terytorium swojego gospodarstwa. Jak to się wszystko skończy, możemy się łatwo domyślić. Co nie umniejsza wstrząsu, jakim dla widzów będzie zakończenie filmu.

Dokument Kossakowskiego zachwycił Joaquina Phoeniksa, który od dłuższego czasu aktywnie walczy o prawa zwierząt. Amerykański aktor został jednym z producentów wykonawczych Gundy - jego nazwisko w napisach końcowych niewątpliwie pomogło filmowi w dystrybucji i dotarciu do widzów na całym świecie. Na nasze ekrany dokument wchodzi z rekomendacją polskiej noblistki, Olgi Tokarczuk, od wielu lat zdeklarowanej weganki. Jestem przekonany, że po obejrzeniu Gundy wielu z nas pójdzie w jej ślady.

Bartosz Żurawiecki

• Gunda
• reż. Wiktor Kossakowski
• premiera: 1.10

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2021