Są tacy wykonawcy, którzy potrafią oczarować publiczność "od pierwszego wejrzenia". Nawet jeśli owa publiczność wcześniej ich nie znała; nawet jeśli byłaby pozornie obojętna na ich sztukę.

Do grona takich twórców z całą pewnością należy trio Sutari. Miałem przyjemność być na koncertach zespołu w Warszawie, Lublinie, Poznaniu. Za każdym też razem z radością obserwowałem jak błyskawicznie rośnie sympatia, uznanie, wreszcie zachwyt słuchaczy. Ostatnio byłem tego świadkiem podczas czerwcowego Ethno Portu, gdzie te trzy niepozorne dziewczyny oczarowały publiczność w Sali Wielkiej CK Zamek. Kto pamięta tamten koncert, tego pewnie nie trzeba zachęcać. Kto grupy jeszcze na żywo nie słyszał - niech koniecznie skorzysta z nadarzającej się okazji.

Minimal

Sutari tworzą: Basia Songin, Kasia Kapela i Zosia Barańska. Zarówno na płycie (jedynej jak dotąd - zatytułowanej "Wiano"), jak i podczas koncertów powściągliwie korzystają z instrumentów, takich jak skrzypce, basetla, bęben. Za to wspaniale eksponują swoje głosy. I pięknie bawią się muzyką. Sympatycy zespołu wiedzą doskonale, że twórczo wykorzystują w swym instrumentarium także nóż, deskę do krojenia, tarkę do warzyw czy elektryczny mikser kuchenny. Artystki tworzą bowiem pełen niezwykłego uroku swoisty folkowy minimal.

Zainspirowane są m.in. litewskimi pieśniami sutartines, powstającymi w idealnym głosowym współbrzmieniu. Na koncie mają własne poszukiwania w obrębie kultury tradycyjnej, wiejskiej, ale także współczesnego, alternatywnego teatru. To na tych zrębach - korzystając z wielu innych inspiracji - tworzą swoją fascynująco oryginalną muzykę.

Wiano

Grupa nagradzana była na najważniejszych polskich konkursach folkowych. W 2012 roku zdobyła na festiwalu Nowa Tradycja drugą nagrodę oraz nagrodę publiczności. W grudniu tego samego roku zwyciężyła w konkursie Scena Otwarta na lubelskich Mikołajkach Folkowych, zdobywając tam też laur od publiczności. Płyta "Wiano" zdobyła trzecie miejsce w konkursie na Folkowy Fonogram Roku 2014. To na pozór tylko statystyka, pokazująca jednak, że zarówno słuchacze, jak i dziennikarze czy jurorzy doceniają twórczość zespołu. Zresztą, nie tylko folkowi i nie tylko polscy. Artystki wystąpiły bowiem w tym roku m.in. na Off Festivalu, ale też jako jeden z pierwszych zespołów z naszego kraju, nagrały sesję koncertową dla kultowego radia KEXP z Seattle.

Grupę tworzą: Barbara Songin - śpiew, bęben obręczowy, perkusjonalia (dzwonki, wody dzban, tarka kuchenna); Katarzyna Kapela - śpiew, skrzypce, perkusjonalia (deska kuchenna) oraz Zofia Barańska - śpiew, skrzypce, perkusjonalia (mikser kuchenny). Mają za sobą współpracę m.in. z Furu Kolektyw, Kapelą Mazowiecką, Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice czy grupą Delira&Kompany.

Watermelon

W niedzielę w Scenie Roboczej przedstawią swój świetnie przyjmowany spektakl / koncert / performans "Watermelon". Ta wielowątkowa całość złożona została z autorskich kompozycji "dźwiękowo-tanecznych na instrumenty codziennego użytku", które zainspirowane zostały tekstami Aglaji Veteranyi i "tradycyjnym swingiem kujawskim".

Same artystki wprowadzają w klimat wieczoru pisząc: "Kobieta jest krągła, gładka, w 70 procentach składa się z wody, bywa słodka i ma pestki. Bywa bardziej lub mniej różowa. Ładnie pachnie. Jak nie ma na nią sezonu - schnie". Gdybyśmy jednak zapytali o mniej poetycki, bardziej przyziemny opis spektaklu, taki też znajdziemy: "Kuchnia i łazienka. Wątki snują się wokół historii z dwóch pomieszczeń: kuchni, gdzie przebywa się tłumnie i łazienki, gdzie najczęściej bywa się samotnie. Woda kapiąca z niedokręconego kranu. Trójgłos kobiecy odbijający się echem w instalacji hydraulicznej. Dźwięki codzienne i niecodzienne, pobudzane przez przypadkowy ruch, gest, taniec". 

Prawda, że zapowiada się fascynująco?

Tomasz Janas

• Sutari: koncert, Centrum Amarant, 20.11, g. 20, bilety 20 zł
• Sutari: "Watermelon", Scena Robocza, 22.11, g. 18, bilety 15 zł