Marina - kelnerka i piosenkarka w nocnym klubie - świętuje urodziny ze swoim partnerem, starszym od niej Orlandem. Niestety, po przyjemnie spędzonym wieczorze mężczyzna budzi się w nocy z silnym bólem głowy. Umiera w szpitalu i wtedy okazuje się, że Marina nie ma do niczego prawa. Ani do ciała, ani do spadku, ani nawet do żałoby. Nie dość bowiem, że była konkubiną Orlanda, to jeszcze jest kobietą transseksualną.

Nagrodzony m.in. za scenariusz na festiwalu w Berlinie chilijski film Fantastyczna kobieta pokazuje zmagania Mariny -  w tej roli rzeczywiście transseksualna Daniela Vega, fabuła wykorzystuje poniekąd jej osobiste doświadczenia. Z personelem szpitala, z policją, a przede wszystkim z rodziną zmarłego, która nazywa ją "chimerą", traktuje z pogardą, ucieka się nawet do przemocy. W pierwszym rzędzie zaś zabrania jej przyjścia na pogrzeb. Czyli odbiera jej podstawowe prawo każdego człowieka do pożegnania bliskiej osoby.

Znany z filmu Gloria reżyser Sebastian Lelio po raz kolejny opowiada o silnej kobiecie, która staje w obliczu kryzysu. Będzie go musiała pokonać o własnych siłach, bez wsparcia ze strony otoczenia, a raczej wbrew niemu. Nie ma jednak w Fantastycznej kobiecie tonów martyrologicznych. Narażona na dyskryminację i obelgi Marina nie traci ducha. Dzielnie stawia czoło rzeczywistości, próbując ocalić zarówno siebie, jak i pamięć o związku z Orlandem. Lelio nie trzyma się zresztą uparcie realistycznej konwencji - znajdziemy w filmie także sceny wizyjne, podkreślające intymną więź między bohaterami.

Jego film to przy okazji także ciekawy portret chilijskiego mieszczaństwa. Zamożnego, dbającego o pozory. Hołdującego hipokryzji i pełnego uprzedzeń. Ale zarazem święcie przekonanego o słuszności swoich przekonań. Przede wszystkim zaś lękającego się spotkania z tym, co wykracza poza wąskie horyzonty filistrów.

Bartosz Żurawiecki

• "Fantastyczna kobieta"
• reż. Sebastián Lelio
• premiera: 6.10