Urokliwe chorwackie miasteczko na niewielkiej wyspie. Jednej z tych, którą polscy i nie tylko polscy turyści chętnie wybierają na miejsce wakacyjnego odpoczynku. Rząd dusz sprawuje tutaj poczciwy proboszcz zaawansowany wiekiem. Nowy ksiądz, którzy przybywa do tej parafii, jakoś nie może zdobyć zaufania wiernych - prawdę mówiąc jest przez nich kompletnie ignorowany. Postanawia więc od innej nieco strony zaznaczyć swą obecność. Zaniepokojony panującym na wyspie "rozluźnieniem obyczajów" i zarazem wyraźnym spadkiem dzietności, zaczyna ukradkiem w nocy - z pomocą miejscowego kioskarza - dziurawić prezerwatywy, które trafiają potem do sprzedaży.

Komedia chorwackiego reżysera Vinko Brešana Dzieci księdza z początku zdaje się być łagodną satyrą na katolicką obłudę. Prominentni mieszkańcy miasteczka utrzymują na boku pozamałżeńskie romanse, ale co niedzielę stawiają się gromadnie w kościele, by podtrzymać oficjalny wizerunek pobożnych, rodzinnych obywateli. W połowie film nawet niebezpiecznie zahacza o klimaty komedii romantycznych, gdyż okazuje się, że działania księdza przynoszą pożądane efekty - nie tylko wzrasta rozrodczość, ale też wyspa staje się sławna na cały kraj. Zjeżdżają tutaj pary, by w pięknych okolicznościach przyrody począć potomstwo. Im jednak dalej w las, tym coraz więcej drzew. Ingerencja duchownego w sprawy intymne niszczy życie paru osób, ktoś podrzuca księdzu nieślubne, niechciane dziecko, poznajemy historie wyrzuconych na margines społeczności odmieńców. Wreszcie Brešnan uderza w hipokryzję katolickich dygnitarzy, by na końcu odwołać się do afer seksualnych, które wyszły niedawno na jaw z łona Kościoła. Tytuł Dzieci księdza nabiera bardzo dwuznacznej wymowy.

Koniecznie trzeba więc ten film w Polsce obejrzeć. Choćby po to, by uświadomić sobie, że to dobrymi chęciami, a nie prezerwatywami, piekło jest wybrukowane.

Bartosz Żurawiecki

• Dzieci księdza (Svecenikova Djeca)
• reż. Vinko Brešan
• Premiera: 3 stycznia