Koncert poświęcony twórczości najwybitniejszego przedstawiciela minimalizmu i sonoryzmu w Polsce. W programie utwory oryginalne, remixy oraz film Jacka P. Bławuta pt. "Samotność dźwięku". Wstęp wolny!

Wystąpią pianiści i kompozytorzy: Szabolcs Esztenyi, Tomasz Sośniak, Tadeusz Sudnik, Aniis i inni

Tomasz Sikorski był pierwszym przedstawicielem minimalizmu w muzyce polskiej lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. On też zaszczepił minimalizm muzyce europejskiej, w znacznym stopniu niezależnie od wcześniejszych wzorów amerykańskich. W tamtych czasach skrajną prostotę stosowanych przez Sikorskiego środków ostro krytykowano. Pisano o jego muzyce: "Trudno rozstrzygnąć, co tu jest bardziej zdumiewające: brak pomysłowości czy naiwność autora." Jednak w 1989 roku, w rok po przedwczesnej śmierci Sikorskiego, w książce programowej "Warszawskiej Jesieni" pojawiają się teksty zupełnie inaczej oceniające jego twórczość. Rafał Augustyn, krytyk i kompozytor, napisał:

"Wielokrotnie powtarzane akordy fortepianu, gwałtowne gesty i wybuchy dźwięków, nieustanne echa. Rytualne, przesycone wibracją uderzenia gongów. Zagubione w przestrzeni sygnały rogów i trąbek. Wysmakowane, gorzko-słodkie harmonie. Frazy powracające dosłownie lub nieznacznie modulujące. Muzykę Tomasza Sikorskiego łatwo rozpoznać, trudniej (mimo pozorów) scharakteryzować, jeszcze trudniej - bez obawy plagiatu - naśladować czy rozwijać. Bowiem obok uchwytnych składników techniki specyfikę jej tworzą zjawiska znacznie ogólniejszej natury: stosunek do czasu i przestrzeni, do praw słyszenia i poczucia czasu, do "wewnętrznego rytmu" słuchacza, do literackich tekstów i podtekstów. Daleka od dosłowności, muzyka Sikorskiego jest wysoce symboliczna, a w miarę jej rozwoju symbolizm ten potęgują coraz chętniej ujawniane przez kompozytora aluzje literackie i filozoficzne. Krąg ich jest szczególny: Kierkegaard i Schopenhauer, Kafka i Joyce, Beckett i - ostatnio - Borges, mówiąc najogólniej, twórcy zainteresowani egzystencją i kondycją ludzką, pesymiści, moraliści bez złudzeń. Czasem ich teksty pojawiają się in crudo w utworze, czasem przebłyskują w tytule czy w dedykacji. I właśnie stąd, spoza muzyki, widać największą różnicę, jaka dzieli Sikorskiego od twórców muzyki minimalnej czy repetycyjnej, z którymi potocznie go spokrewniano. Tamci - głównie Amerykanie - albo stronią od filozofii, zanurzeni w urbanistycznej powszechności i cywilizacyjnym krzyku, albo dążą do panteistycznej nirwany. Tomasz Sikorski był Europejczykiem, z całym swym lękiem istnienia, fobiami, obsesjami, szaleństwem. Pamiętajmy, że Freud odkrył swój przymus powtarzania u "zarażonych śmiercią" ofiar wielkiej wojny światowej..." /Culture.pl/

Szabolcs Esztényi - węgierski pianista, kompozytor, improwizator i pedagog, od 1969 roku zamieszkały w Polsce; występował na wielu festiwalach i koncertach w kraju i za granicą (m.in. na Warszawskiej Jesieni, Biennale Zagreb, Budapesti Zenei Hetek i inne). Laureat I nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Improwizacji Fortepianowej. Od 1972 roku zajmuje się także intensywną pracą pedagogiczną w zakresie nauczania improwizacji fortepianowej /w Szkole Muzycznej II st. i Uniwersytecie Muzycznym im F. Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Łodzi/. Prowadzi wykłady i warsztaty z improwizacji na Mistrzowskich Kursach Wykonawstwa Muzyki Współczesnej.

Tomasz Sośniak - pianista, wykładowca Akademii Muzycznej w Poznaniu (Katedra Perkusji oraz Instrumentów Dętych). Laureat ogólnopolskich i zagranicznych konkursów pianistycznych i kameralnych. Współpracuje z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej. Ma na koncie nagranie dla Studia Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie.

Wstęp wolny!

Bilety dostępne w:

• Centrum Kultury Zamek