Wystawa pokazuje Poznań w ciągu jednego dziesięciolecia, niezwykłego i burzliwego, pełnego sprzeczności i nowości.

• Jedna dekada - dwie odsłony. Poznań w latach 50. XX wieku

Dekady stalinizmu i czasu odwilży, okresu planu sześcioletniego, umacniania władzy ludowej, przodowników pracy, przekraczania norm produkcyjnych, przyjaźni polsko-radzieckiej, pochodów pierwszomajowych, obchodów 22 Lipca, niepodzielnej władzy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. To także czas naznaczony protestem poznańskich robotników dnia 28 czerwca 1956 roku i kilkuletnia odnowa, w czasie której nastąpił ferment w kulturze, poszukiwanie nowych form w architekturze, nowych środków wyrazu w plastyce, literaturze i teatrze. Te wszystkie zagadnienia są tematem wystawy. Ale nie tylko one, na tle tych przemian, tak społeczno-politycznych, gospodarczych, jak i kulturalnych pokazane zostanie życie codzienne Poznania i jego mieszkańców w latach 50., w czasie odbudowy miasta ze zniszczeń wojennych, budowy socrealistycznych robotniczych osiedli (m.in. na Dębcu i przy ul. Chociszewskiego), nowych zakładów przemysłowych i rozbudowy już istniejących, przede wszystkim zakładów H. Cegielskiego (wtedy największych w mieście), w okresie likwidacji i ponownego przywrócenia działalności Międzynarodowych Targów Poznańskich.
Obraz Poznania w latach 50. zilustrują głównie fotografie, plakaty, obrazy, rzeźby, grafiki i dokumenty oraz stroje i przedmioty codziennego użytku. Wśród nich nie zabraknie obiektów dziś już kultowych, jak choćby powszechnie znanej pralki "Frani", radia "Pionier" (zarówno w wersji luksusowej, jak i zwyczajnej), radia "Szarotka", skutera, samochodów - "Mikrusa" i "Syrenki", no i oczywiście telewizora marki "Wisła". To właśnie w drugiej połowie dekady narodził się poznański ośrodek telewizji. Pierwszą audycję wyemitowano
1 maja 1957 roku. Do końca tegoż roku szczęśliwymi posiadaczami odbiorników telewizyjnych w Poznaniu były 542 osoby. Oznacza to, że na jeden aparat przypadało 718 mieszkańców.

Zobacz www.mnp.info.poznan.pl