Skąd tak naprawdę wzięło się kino grozy i czemu miało służyć? Tłumaczą organizatorzy wydarzenia: "Poczynając od przełomowych filmów fantastycznych należących do tego nurtu, horrorowi nierzadko zdarzało się przybrać postać wybitnego dzieła. Niezależnie jednak od tego, jakich wyżyn artyzmu sięgał, był równocześnie podobnie prymitywną i wstydliwą częścią kina, co pornografia. Spotyka się w nim zatem to, co w kinie najwyższe i najniższe. Wkrótce po ekspresjonistycznym przełomie horror zrealizował kolejny paradoks: stał się jednocześnie najbardziej wolnym (bo wciąż poszukującym nowych straszydeł) i najbardziej zniewolonym (przez instytucje cenzury) gatunkiem, czerpiąc swą moc emocjonalnego oddziaływania z absurdów i sprzeczności. Warto odnotować, że właśnie w ekspresjonizmie rozpoczęła się zawrotna kariera ekranowego wampira, który przeszedł diametralną ewolucję, ale niezmiennie aż do dziś króluje nad rezydentami bestiarium horroru".

- Jeśli za datę jego narodzin uznać premierę "Studenta z Pragi" Stellana Rye z Paulem Wegenerem w roli tytułowej (1913), horror skończył dwa lata temu sto lat. W tym czasie "kino lęków" okrążyło cały glob ziemski od Berlina, przez Hollywood, aż po Tokio, przesączając się przez kolejne filtry kulturowe, polityczne oraz społeczne i w ten sposób niesłychanie wzbogacając swoją formalną i treściową ofertę. To dobry moment, by podsumować jego historię - tłumaczy badaczka.

Magdalena Kamińska, znana jako autorka popularnej książki "Niecne memy. Dwanaście wykładów o kulturze internetu", w ostatnią środę miesiąca postara się jak najwnikliwiej opowiedzieć o tym, jaką rolę w popkulturze odgrywa strach i lęk, jak kino zareagowało na nowy gatunek jakim swego czasu stał się horror i dlaczego właściwie lubimy się bać. Bo lubimy, prawda? 

Anna Solak

• wykład "Upiór w kamerze. Kulturowa historia filmu grozy"
• 25.02, g. 18
• Galeria Miejska Arsenał, Stary Rynek 6
• wstęp wolny