Kultura w Poznaniu

Rozmowy

opublikowano:

Chcemy zaryzykować i grać w poniedziałki

Rozmowa z Łukaszem Chrzuszczem, aktorem i dyrektorem nowej poznańskiej Sceny STA

. - grafika artykułu
Obsada spektaklu "Był sobie bobok": od lewej Sebastian Cybulski (Siemion), Łukasz Chrzuszcz (Ivan) i Jakub Papuga (Portret), fot. materiały Studia Aktorskiego STA

Kiedy zadzwoniłam do ciebie, żeby umówić się na rozmowę o "dyrektorowaniu" w Scenie STA, zacząłeś się śmiać...

Bo ja się nie nadaję na dyrektora i w zasadzie nim nie jestem. Zostałem prezesem stowarzyszenia. Przyjaciele mianowali mnie na to stanowisko. Stwierdzili, że będę odpowiednią osobą na tym miejscu. Nie pełnię funkcji dyrektora - to raczej rola widza, który o czymś decyduje.

Czyli kolejna rola - po Momo i Piszczyku... Jak się do niej przygotowywałeś?

Przyglądam się działaniom dyrektorów rożnych placówek i staram się wybierać to, co wydaje mi się najlepsze. To mała scena - dedykowana głównie studentom, więc będę m.in. pilnował poziomu naszych dyplomów.

Dlaczego powołałeś ją do życia?

Scena powstała z rożnych powodów. Ale wszystkie mają związek ze Studiem Aktorskim STA. Potrzebowaliśmy miejsca, w którym nasi studenci mogliby konfrontować się z żywą widownią. W tym sensie, że nie będą to ich koledzy ze Studia czy wykładowcy, którzy często tracą dystans. Zależy mi na tym, żeby oglądała ich widownia, która będzie chciała zobaczyć spektakl.

Sam pomysł jednak narodził się jeszcze na studiach. Na trzecim roku wpadliśmy na pomysł, żeby pokazać szerszej publiczności nasze poprzednie egzaminy. Spotkało się to z wielkim zainteresowaniem. Graliśmy kilka razy przy nadkomplecie. Ludzie byli ciekawi, jak pracujemy i jak wyglądają nasze pokazy. Pomyślałem wtedy, że jak kiedyś będę miał szkołę, to zaserwuję studentom coś podobnego.

Czyli to spełnienie twoich marzeń?

Myślałem o tym już w liceum. Wraz z moją przyjaciółką Anią Ciszowską chcieliśmy stworzyć takie miejsce w Łodzi. Miejsce, do którego ludzie nie tylko przychodziliby oglądać spektakle, ale także miło spędzić czas i czegoś się nauczyć. Miało to być centrum kultury, ale nie w znaczeniu domu kultury, tylko pewnej platformy. Szukaliśmy nawet miejsca, ale kompletnie nie wiedzieliśmy, jak to ugryźć.

Od dwóch lat podobne miejsce próbujemy tworzyć w Poznaniu. Dbają o to studenci i wykładowcy. Wszyscy razem rozmawiamy o sztuce. Na serio traktujemy naszych studentów, a oni przypominają nam, po co tu właściwie jesteśmy. To piękna wymiana, dzięki której cały czas chcę się rozwijać jako aktor.

Jakie macie plany?

Ambitne. Zaraz po otwierającej Scenę premierze spektaklu Był sobie bobok, na podstawie opowiadań Dostojewskiego, odbędzie się premiera bajki w reżyserii Waldemara Szczepaniaka - Pchła Szachrajka. A później prawdopodobnie swój monodram zagra Zbigniew Waleryś.

Chcemy zapraszać aktorów, którzy mogliby u nas zagrać na przykład dwa spektakle biletowane i trzeci dla studentów - połączony ze spotkaniem z twórcami. Chcę, żeby studenci mieli cały czas styczność z aktorami i mogli z nimi porozmawiać po spektaklu, m.in. o technikach pracy. W maju i czerwcu natomiast planujemy sześć spektakli dyplomowych.

Wspomniałeś o "Pchle Szachrajce". W repertuarze Sceny STA znajdą się zarówno pozycje dla dzieci, jak i dla dorosłych widzów?

Pchła Szachrajka powstała poniekąd na zamówienie... Scena natomiast będzie miała dwa nurty. Pierwszy - studencki, czyli dyplomy. Choć nie tylko, studenci tworzą także swoje spektakle i chcą je pokazywać. A Scena STA jest właśnie od tego.

Drugi nurt to projekty aktorskie. Jeżeli ktoś będzie potrzebował sceny, bo chce sobie popróbować albo ma pomysł na spektakl, to zapraszamy!

Jak często planujecie grać?

Repertuar powstanie zapewne w przyszłym sezonie. Teraz zaprezentujemy spektakle, które mają sprawdzić zainteresowanie widzów. Chcemy zaryzykować i grać w poniedziałki.

Co chciałbyś powiedzieć przyszłym widzom Sceny STA?

Zapraszam wszystkich - bez wyjątku! Chciałbym, żeby nasi studenci poczuli się jak na prawdziwych deskach teatru. Żeby poczuli ten klimat i wiedzieli, że przychodzą oglądać ich ludzie, którzy tego chcą. A są naprawdę warci tego, by ich zobaczyć. Czasem jak im się przyglądam przy pracy, to powiem szczerze - nawet jeśli narażę się kolegom - widząc ich zapał i zaangażowanie, uważam, że wielu aktorów po szkole, tym bardziej po wielu latach gry, traci chęć, zapał i ten niezbędny błysk w oku. A oni to wszystko mają. Uważam, że nie jest im potrzebna żadna szkoła aktorska, żeby pokazywać się szerszej publiczności. Scena STA ma im to umożliwić. Jeśli tylko wystarczy im motywacji i siły, to na pewno spektakli będzie mnóstwo.

Rozmawiała Monika Nawrocka-Leśnik

  • Scena STA, ul. Grunwaldzka 22