Kultura w Poznaniu

Film

opublikowano:

Oczami dziecka

39. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino! odbędzie się w tym roku między 5 a 12 grudnia w formie online na platformie alekino.com.

. - grafika artykułu
"Dzieci Słońca", reż. Majid Majidi, fot. materiały organizatorów

Ale Kino! to najstarszy w Polsce festiwal filmowy tworzony dla młodych widzów, czyli najbardziej wymagającej publiczności. Organizatorem Festiwalu jest Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, a nagrodą Festiwalu "Złote Koziołki". Przyznawane są również "Platynowe Koziołki", stanowiące nagrodę dla osób szczególnie zasłużonych dla filmu skierowanego do młodego widza. Do festiwalowego konkursu jak zawsze kwalifikują się pełnometrażowe i krótkometrażowe filmy aktorskie i animowane, które będą oceniane w dwóch kategoriach: dziecięcej i młodzieżowej. Oprócz nagród dorosłego jury, swoją nagrodę "Marcinka" przyznaje jury dziecięce, a nagrodę "Marcina" jury młodych. Na tym nie koniec wyróżnień - Jury Edukatorów Filmowych przyzna także własną nagrodę dla najlepszego pełnometrażowego filmu dla dzieci.

W kategorii krótki metraż uwagę zwraca film z Kataru zatytułowany Nadchodzi Ramadan!. Reżyser, Hassan Al-Jahni, swój animowany debiut poświęca na rozważania o towarzyszeniu bliskim przy umieraniu. Opowiada o tym w formie magicznej opowieści, jak ze świata dziecięcych fantazji. 10-letnia Fatima przemyka nocą po rodzinnym domu na palcach. Przez drzwi widzi ojca opiekującego się umierającą babcią. Fatima ze swoim wiernym kotem wypatruje w oknie nadchodzącego Emsahara, herolda Ramadanu, który magicznym bębnieniem może pomóc babci odejść w spokoju. Kolejna animowana historia, a raczej Opowiastka, to francuska animacja zespołu twórców: Sylvain Cuvillier, Chloé Bourdic, Théophile Coursimault, Noémie Halberstam, Maÿlis Mosny, Zijing Ye, którzy zapraszają do obejrzenia melancholijnej baśni o samotności i wytrwałości w dążeniu do realizacji marzeń. Poznajemy psa, który zostaje przywiązany do ulicznej latarni i porzucony. Cierpi do chwili, gdy na jego drodze pojawia się dziewczynka, która marzy o podróżach w kosmos, a na razie buduje małe rakiety.

Z Francji wybieramy się za koło polarne, gdzie zabiera nas rosyjska autorka Natalia Malykhina (25 lat doświadczenia w animacji!), urodzona we Władywostoku, a od lat mieszkająca w Norwegii. Bohaterem jej ostatniego filmu, Ursa - pieśń zorzy polarnej, jest niedźwiadek polarny, który gubi się podczas zabawy na śniegu. Tęskni za swoją mamą i wyrusza w samotną podróż po Arktyce, by ją odnaleźć. Nie zapomina jednak o patrzeniu na nocne niebo, które wskazuje mu drogę do domu - to tam może podziwiać zorzę polarną, czyli niezwykłe zjawisko świetlne we wszelkich odcieniach błękitu, fioletu, zieleni... Ten poetycki film z piękną muzyką zachwyci każdego, bez względu na wiek.

Dla odmiany fabularny film z Włoch - Krzesło (scen. i reż. Raffaele Salvaggiola), opowiada z uśmiechem historię o spotkaniu starego z nowym. A raczej z młodym bohaterem, Giulio bowiem ma lat 5 i spędza czas przed domem, w małym miasteczku swojej babci, gdzie nie zna nikogo. Ustawia krzesło przed domem, tak jak stary sąsiad. Rozpoczyna się gra w naśladowanie - codzienne gesty starszego sąsiada stają się kluczem do poznania nowych przyjaciół.

Z kolei sekcja pełnych metraży przyniesie światową premierę na Berlinale Generation 2021, a teraz na Ale Kino! - Białą Twierdzę według scenariusza i reżyserii Igora Drljača. Jak to nie tylko w bajce bywa, przypadkowe spotkanie zbliża dwoje nastolatków. Faruk (Pavle Cemerikic) i Mona (Sumeja  Dardagan) pochodzą z zupełnie różnych środowisk i kręgów życia w powojennym Sarajewie, więc może będzie to baśń o miłości, a może raczej horror z handlem ludźmi w tle i gangsterskim bossem Cedo (Ermin Bravo)? Czy miłosne zaklęcia wyczarują Białą Twierdzę, gdzie schronią się zakochani przed okrutnym światem?

Irański reżyser Majid Majidi był nominowany do Oscara w 1997 roku za przepiękną baśń filmową Dzieci Niebios, a jego suficką balladę Kolory raju z 1999 roku pamiętam do dziś. Jego ostatni film Dzieci Słońca został nagrodzony na Festiwalu w Wenecji 2020 (Laterna Magica Award oraz nagroda dla Najlepszego Młodego Aktora), a także na irańskim Fajr Film Festival, gdzie twórcy otrzymali nagrody dla najlepszego filmu, za scenariusz i  scenografię. Dzieci Słońca to magiczna historia 12-letniego Alego (Roohollah Zamani) i jego trzech przyjaciół, którzy razem, by przetrwać i utrzymać rodziny, trochę kombinują, a trochę kradną. Pewnego dnia, po obrocie wydarzeń, które wydają się cudowne, Ali dostaje zadanie od starego rzemieślnika Hashema (Ali Nassirian) - ma znaleźć skarb ukryty pod starym cmentarzem. Ale by mieć dostęp do tunelu, dzieci muszą zapisać się do Sun School, instytucji charytatywnej, która stara się edukować dzieci ulicy. Przypomniał mi się serial z młodości - Stawiam na Tolka Banana, choć Dzieci Słońca to raczej suficka powiastka o ukrytych przyczynach zmian w życiu.

Kolejna polska premiera to holenderski film Mój tata jest kiełbaską w reżyserii Anouk Fortunier. Kiedy Paul (Johan Heldenbergh) zrezygnuje z dnia na dzień z nudnej pracy biurowej w banku, dla całej rodziny Schutijzerów będzie to szok. Jakby tego było mało, Paul chce zrealizować swoje marzenie i zostać aktorem. Tylko najmłodsza córka, 12-letnia  Zoë, wierzy w swojego ojca. Następny film to kandydat Holandii do Oscara w kategorii najlepszy międzynarodowy film fabularny. Reżyser Eché Janga w filmie Buladó zabiera nas na karaibską wyspę Curaçao, gdzie 11-letnia Kenza (Tiara Richards) dorasta, mieszkając na wiejskim złomowisku z ojcem Ouirą (Everon Jackson Hooi) i dziadkiem Weljo (Felix de Rooy). Obaj mężczyźni to prawdziwe przeciwieństwa: Ouira jest zdeterminowanym, racjonalnym policjantem, podczas gdy Weljo identyfikuje się z duchowością rdzennych mieszkańców. Kenzę poznajemy w momencie, kiedy stara się zrozumieć i odkryć to, co dla niej ważne - czy chce podążyć śladami racjonalnego taty, czy woli zwrócić się ku swoim mistycznym korzeniom i światu duchów?

Przemysław Toboła

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2021