Masowy napływ pracowników najemnych pochodzących zza wschodniej granicy, głównie z Ukrainy, jest w Polsce absolutnie nową sytuacją. Do tej pory to nasz kraj był rezerwuarem taniej siły roboczej, migrującej za pracą do Zachodniej Europy na stałe lub sezonowo. Powodem migracji było wysokie bezrobocie i niskie płace.
Dzisiaj w Polsce pracuje prawdopodobnie około miliona Ukrainek i Ukraińców, choć nieraz podaje się nawet większe dane szacunkowe. Jeszcze niedawno liczbę wszystkich pracowników pochodzących z zagranicy (legalnych i nielegalnych) szacowano na maksimum 300 tysięcy.
Pochodzący zza wschodniej granicy pracownicy, spotykają się często z ekstremalnymi przejawami wyzysku. Nie tylko pracują za bardzo niskie wynagrodzenie, ale także w wyjątkowo złych warunkach. To co zmusza ich do podjęcia zatrudnienia w Polsce to dramatycznie zła sytuacja ekonomiczna w ich kraju, gdzie trwa wojna i kryzys gospodarczy.
Jeden z czytelników reportażu Alicji Lehmann, na temat tragicznego wypadku młodego pracownika ukraińskiego, dosadnie komentuje na stronach
internetowych stosunki pracy, jakie towarzyszą napływowi pracowników ze Wschodu: "Ukraińcy są masowo sprowadzani do Polski właśnie po to, żeby wykonywać najgorsze prace na najgorszych warunkach. Jeśli ktoś myśli, że przedstawiciel tej nacji będzie przez Polaków kiedykolwiek traktowany na równi, to się grubo myli. Jeśli mieliby być tu traktowani na równi, byliby zbędni". Czy jesteśmy to skłonni aprobować?
W dyskusji wezmą udział:
Dyskusję prowadzi: Jarosław Urbański - socjolog, przedstawiciel związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza.
Wstęp wolny.
_
oprac.LT
