Cisza, 1997, 12"
Portret rodziny, wieś na Mazurach. Krótka impresja bez słów, pokazująca radość i smutki codziennego dnia. Monotonia i senność, wolno płynący czas wśród przyrody i ciszy.
Ślub w Domu Samotności, 2000, 28"
Pani Zosia (a właściwie Rozalia) jest niezbyt rozgarnięta, matka była więc przekonana, ża córka zostanie z nią na zawsze. Pani Zosia jednak, która już wcześniej wyrywała się spod kurateli opiekunki, zaczęła bywać w stołówce Domu Dziennego Pobytu "Wrzos". Do tego domu, placówki pomocy społecznej, przychodzą samotni i biedni mieszkańcy łódzkich Bałut, by trochę pobyć wśród ludzi i zjeść posiłek. Pewnego dnia panią Zosię zobaczył tam i zagadnął pan Tadeusz. Niemłody już, jak i ona, miał za sobą dość trudny okres. Załamał się po śmierci matki i przez pięć lat samotnie borykał się z rzeczywistością. Próbował też topić smutek w alkoholu. Pan Tadeusz i pani Zosia postanowili się pobrać. Zawiadamiają o tym rodzinę, a Małgorzata Szumowska towarzyszy im podczas wizyt składanych ciotkom i wujkom. Przedstawia też reakcje personelu i bywalców "Wrzosa" na wiadomość o zbliżającym się ślubie i weselu. Rozmawia z Zosiną matką, wzruszoną i całkowicie zaskoczoną sytuacją. Zaskoczeni wydają się także państwo młodzi. Małomówny pan Tadeusz podporządkowuje się narzeczonej. Ona nagle odkrywa siebie i swoje możliwości, uszczęśliwona białą suknią i biegiem wydarzeń przerastających jej marzenia. Ślub, a potem wesele w stołówce domu "Wrzos", ma odmienić ich życie. Nadal będzie ubogie, zwyczajne, monotonne, ale nie będą już samotni.
Wniebowstąpienie, 2000, 19"
Film zainspirowany prozą M. Bułhakowa "Dom nr 13". Do mieszkańców jednej z kamienic w kraju byłego bloku wschodniego przybywa tajemniczy gość i zsyła z nieba pieniądze. Pojawienie się pieniędzy wywołuje w mieszkańcach marzenia, wspomnienia
i refleksję nad własnym smutnym życiem. próba metafory zmian, które zaszły w ostatnich latach w krajach byłego bloku wschodniego.
Bilety 10 zł.
