Punk, rock'n'roll, Nowa Fala, skórzane kurtki, szum starej płyty, zgrzyt elektrycznych gitar - cały ten muzyczny miks wkomponowany w realia Leningradu lat 80. znajdziemy w filmie Kiriłła Sieriebriennikowa "Lato". Przedpremierową projekcję historii o miłości do sztuki, pragnieniu swobody i początkach zespołu Kino, można było zobaczyć w ramach festiwalu Nic Się Tu Nie Dzieje w kinie Rialto.
- Ta szkoła aż się prosi o trochę gejowskiego splendoru - stwierdza bohater "Billy Bloom - samotny jak Bóg". Aktor i autor monodramu Michał Axel Piotrowski kreuje postać dorastającego chłopaka, który musi zmierzyć się z nietolerancją i okrucieństwem nie tylko społeczeństwa, ale i najbliższych.
Po "Avengers: Wojnie bez granic" i oczekiwaniu na prawdziwą ucztę, czyli wielki finał, który będzie miał wpływ na losy całego wszechświata, włodarze MCU serwują słodką przystawkę - małą, lekkostrawną, niepozorną pod względem zarówno doniosłości wydarzeń i ich wpływu na całe uniwersum, jak i rozmiaru bohaterów.
Śpiewający kran, koń w roli nauczyciela matematyki, gryzący - w sensie dosłownym - sweter, żyrafa z dwóją z WF-u, chłopiec, który pisał nosem, dziewczynka z zapasową głową... Czegóż to i kogóż to nie znajdziemy na kartach Bajek Miloša Macourka, które właśnie ukazały się nakładem Wydawnictwa Naukowego UAM, a których lekturę już na wstępie polecam wszystkim - małym i dużym - wielbicielom dobrej literatury.
Kluczem do konstrukcji całego obrazu, zarówno fabuły, jak i zdjęć, jest kaplica Sansevero, legendarna XVII-wieczna świątynia, gdzie mieszają się porządki masońskie z katolickimi, kabała z alchemią. O filmie "Neapol spowity tajemnicą" pisze Przemysław Toboła.
Steven Soderbergh realizując Niepoczytalną postanowił tym razem zabrać nas do klaustrofobicznego świata amerykańskiej opieki psychiatrycznej, który potrafi wywołać gęsią skórkę, tym bardziej, kiedy oglądamy go z bardzo bliskiej odległości. Autor tak głośnych filmów jak Traffic, Erin Brockovich czy Wielki Liberace nie stanął jednak na wysokości zadania.
Choć strój wiejski poznański nie urósł do rangi stroju narodowego, jak to się stało ze strojem krakowskim, obok krakowskiego był jednym z dwóch, noszonych w mieście.
"McQueen" przypomina nieco "Amy" Asifa Kapadii - za pomocą bogactwa materiałów archiwalnych przybliża wybitną jednostkę ze świata kultury. Pokazuje, że za tonami blichtru i światłem reflektorów potrafi czaić się nieprzenikniony mrok, a za sukcesem idzie skrzętnie ukrywane poczucie samotności, które niejednokrotnie kończy się tragedią.
Czternaście lat. Tyle musieli czekać fani Iniemamocnych na kolejne spotkanie z super rodziną. Było warto, bo nie dość, że znów wspólnymi siłami ratują świat, to jeszcze mają do pomocy nowego członka rodziny, który zresztą posiada najwięcej zupełnie nieoczywistych mocy.
Na koncert Heleny i Krzysztofa Dysów w leniwe niedzielne popołudnie do Teatru Polskiego w Poznaniu, przybyły tłumy. Na sali pojawili się zarówno rówieśnicy dziesięciolatki, jak i tłumnie zgromadzona publiczność starszych pokoleń. Córka wybitnego poznańskiego pianisty jazzowego, z pewnością zachwyciła swoją naturalnością, ale przede wszystkim kunsztem wokalnym i aktorską swobodą.
Ci, którzy zadają pytania totalne w stylu: "No ale co niby robią ci studenci na uczelniach artystycznych?", dostali odpowiedź w środę, podczas pokazu prac wideo studentów Katedry Intermediów UAP. Nad tym, aby była to nie tylko pouczająca, ale i zabawna garść informacji, czuwał Piotr Bosacki, autor selekcji.
Obok sekcji konkursowej, filmów pełnometrażowych i koncertów, organizatorzy Animatora zamieścili w programie cykl retrospektyw twórców z różnych części Europy. W środę widzowie mogli zapoznać się z dorobkiem czołowego holenderskiego artysty - Gerrita van Dijka.
Wtorkowy pokaz nowej animacji holenderskiej odbył się w ramach tegorocznego cyklu Animacja z Holandii. I ze wszystkich seansów w programie był bez wątpienia doświadczeniem najgorszym. Lokuję go między takimi wrażeniami jak poczucie zagubienia spowodowane przypadkowym zbiorem filmów, znudzenie miernymi produkcjami i mdłości wywołane rzeczami, które sporo mówią o problemach psychicznych ich autorów, a mało o sztuce.
Trzy dni, sześć pokazów konkursowych, łącznie osiem godzin animacji. To liczby definiujące 50 filmów krótkometrażowych, które zobaczyłem w ostatni weekend w ramach 11. odsłony Festiwalu Animator. Co jeszcze je charakteryzuje?
Każdy ma jakieś kompleksy, nawet piękni i bogaci. Rzecz w tym, żeby nie pozwolić, by to one dyktowały warunki. Taki przekaz płynie z najnowszego filmu duetu Kohn&Silverstein, znanego dotychczas z takich tytułów jak Kobiety pragną bardziej czy Jak to robią single.
Z bohaterami Kwadratowego świata Daryla Beetona przenosimy się w inny, (lepszy) wymiar.
Spektakl Puls meksykańskiej grupy Teatro al Vacío jest jak piniata - na zewnątrz twarda, a w środku pełna słodkości.
Doświadczeni "piloci", miła atmosfera, wygodne siedziska oraz błękitne niebo to gwarant dobrego lotu. Tak więc mali (choć nie tylko) pasażerowie Aero, za którym stoi słowacka grupa Odivo, od dziś na pewno nie będą się bali teatralnych przestworzy.
"Ava" trafiła do polskich kin nie tyle za sprawą decyzji dystrybutora, co samych widzów, którzy w ramach projektu Scope100 wytypowali spośród puli festiwalowych filmów ten, który sami chcieliby obejrzeć na dużym ekranie. Wybór okazał się intrygujący, ale też dyskusyjny - na szczęście w pozytywnym znaczeniu tego słowa.
Dobre słowo, dobra zabawa, dobry humor - taki koktajl na dzień dobry otrzymają dzieci, które odwiedzą Scenę Wspólną, żeby skosztować "Karmelka". Letniej premiery przygotowanej przez Centrum Sztuki Dziecka nie uda się tak po prostu obejrzeć, trzeba jej popróbować. Nie jest to tradycyjny spektakl, lecz spotkanie ze sztuką, w którym każdy uczestnik ma swoją rolę. Aby wspólnie stworzyć wydarzenie idealne, wystarczy przestrzegać jednej zasady - dać od siebie coś dobrego.
