Na tegorocznym Festiwalu Filmów Rosyjskich zagościł Człowiek, który wszystkich zaskoczył w reżyserii Nataszy Mierkułowej i Aleksieja Czupowa. Film zaprezentowano na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, gdzie nagrodzony został w konkursie Horyzonty w kategorii "Najlepsza aktorka".
Podobno zbliża się Blue Monday, czyli najbardziej przygnębiający dzień w roku. Nawet jeśli w niego nie wierzyć, styczniowa aura sprzyja długim popołudniom, wieczorom i najchętniej porankom pod kocem - najlepiej z nietrudną książką albo przyjemnym serialem. Ewentualnie chciałoby się jeszcze schować w kawiarni, na wygodnej kanapie, z wielkim kubkiem kawy grzejącym dłonie. Tak, tak jak w Przyjaciołach. A jeśli pod kocem, to najlepiej z Przyjaciółmi. A jeśli z książką, to może chociaż o Przyjaciołach?
Leonid Krugłow w swojej Wielkiej drodze północnej przekonuje, że każde miejsce na Ziemi ma swoją historię, a ta jest warta opowiedzenia. Film dokumentujący jego podróż arktyczną szlakiem Siemiona Dieżniewa zaprezentowany został trzeciego dnia poznańskiej odsłony Festiwalu Sputnik.
- Tytuł tej książki brzmi po angielsku One Thousand Avant-Garde Plays. Ich jest w rzeczywistości sto dwanaście - mówił na temat przełożonej przez siebie książki Kennetha Kocha Piotr Sommer. - Ten tytuł ma wykonać gest zapowiedzi, której się nie spełni. Książka jednak ją spełnia - wspiera się tyloma czasami, postaciami, kobietami, mężczyznami, że robi to wrażenie tysiąca sztuk - tłumaczył poeta. O twórczości Kennetha Kocha oraz amerykańskiej (i nie tylko) awangardzie rozmawiał z Piotrem Śliwińskim w ramach 65 odsłony Seryjnych poetów.
Realistyczny i oszczędny w środkach. Taki jest obraz Pewnego razu w Trubszewsku w reżyserii Larisy Sadiłowej, którego premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Cannes. W Poznaniu zagościł na Festiwalu Filmów Rosyjskich Sputnik.
Trudno o lepszy tytuł na pierwszy dzień poznańskiej repliki Sputnika. Wielka poezja Aleksandra Ługina, która międzynarodową premierę miała na prestiżowym festiwalu Busan, to spadkobierczyni krajowego kina akcji. Jej niespokojny rytm wyznacza marne wierszoklectwo i prostackie wierszyki, a nade wszystko surowa poetyka przemocy.
Tam gdzieś musi być niebo Eli Suleimana to propozycja zdecydowanie nie dla każdego. Trochę znudzi, trochę rozbawi, a trochę zachwyci. Proporcje w jakich zajdzie każda z tych reakcji zależą wyłącznie od Was samych.
Miejsce, nowy spektakl Teatru Atofri kołem się toczy. Przypadek? Nie sądzę. Bo koło to zarazem najprostsza jak i najdoskonalsza figura. Inżynierowie, antropolodzy i... praktycy teatru są zgodni, że trudno byłoby bez niego żyć.
Największe gwiazdy polskiego rocka lat 80. i 90., milicyjne wozy, uzbrojeni w pałki funkcjonariusze ZOMO. Wszystko to ramach koncertu-festiwalu Zadzwońcie po Milicję, który w sobotę wybrzmiał na Międzynarodowych Targach Poznańskich.
Sceniczna charyzma i dojrzałość, mocny, wyrazisty głos, oryginalne, a jednak pozostające w klimacie interpretacje rosyjskich romansów... Mam nadzieję, że recital Alony Szostak - z tym czy innym repertuarem - trafi na stałe na deski Teatru Polskiego. Szkoda byłoby tak ogromny potencjał zamknąć w incydentalnym koncercie.
I zainaugurowali! Cykl Beethoven nasz współczesny rozpoczęty w roku, w którym obchodzimy 250. rocznicę urodzin kompozytora, zakłada wykonanie wszystkich jego symfonii i koncertów fortepianowych. Inauguracyjny wieczór przypomniał III Koncert fortepianowy i III Symfonię mistrza z Bonn. I było to przypomnienie warte zasłuchania.
Kto pamięta film o prostym i wszystko mówiącym tytule To nie jest kraj dla starych ludzi, po przeczytaniu książki Karoliny Bednarz łatwo dojdzie do wniosku, że Japonia to nie jest kraj dla kobiet.
Nieznany impresjonizm reprezentuje analityczne, edukacyjne i popularnonaukowe podejście do sztuki. To przy tym ekspozycja grafik, a nie tak bardzo pożądanego przez publiczność malarstwa impresjonistycznego. A jednak organizatorzy doskonale wiedzą, że przygotowali wystawienniczy hit skierowany do najszerszego odbiorcy sztuki, jakowy li tylko istnieje. Że to się po prostu musi sprzedać i będzie się sprzedawać na pniu.
Afera Dreyfusa to skandal, który wstrząsnął Francją pod koniec XIX wieku. Oto kapitan armii francuskiej zostaje niesłusznie oskarżony o zdradę stanu, następnie szybko skazany i zesłany do kolonii karnej na Wyspie Diabelskiej u wybrzeży Ameryki Południowej. W ten sposób chciano go pozbawić możliwości dalszej obrony, upokorzyć i na zawsze zamknąć mu usta. Czyżby reżyser Roman Polański chciał zbudować analogię do skandalu obyczajowego, którego jest głównym bohaterem?
Płuczki to doły do przepłukiwania ludzkich kości. Używali ich ludzie rozkopujący mogiły więźniów pomordowanych w obozie zagłady w Sobiborze. Tak spomiędzy szczątków i błota najłatwiej dojrzeć złoto. Czy to był legalny proceder? Oczywiście, że nie. Czy marginalny? Nie, trudniło się nim wiele osób z okolicznych wsi, również w obozie w Bełżcu. Czy szokujący? Zależy, dla kogo. W Płuczkach Piotr Paweł Reszka rozmawia o rozkopywaniu byłych obozów zagłady.
Jednym z wydarzeń towarzyszących XXVI Dniom Bretanii jest wystawa francuskiego fotografa, Guya Le Querreca.
Wprowadzenie do stałego repertuaru Teatru Nowego kolejnego recitalu z piosenkami Agnieszki Osieckiej to duże ryzyko. Widzowie, którzy widzieli Byle nie o miłości Julii Rybakowskiej, nie unikną raczej porównań do nowej propozycji. I przeczuwam, że porównanie to dla większości wypadnie na niekorzyść Małgorzaty Walendy. Z wielką szkodą dla tej bardzo zdolnej, od niedawna obecnej na deskach poznańskiego teatru aktorki.
Nową płytę, pierwszą od lat, wydała Małgorzata Ostrowska. Potwierdza na niej, jak ważną jest postacią na polskiej scenie muzycznej.
Nowy Rok coraz bliżej, więc zaczną się te niesamowite postanowienia: że schudnę, że zacznę się ruszać, że rzucę palenie/słodycze, że przeczytam 52 książki w 52 tygodnie, że...
Osierocony Brooklyn Edwarda Nortona z nim samym w roli głównej to przeszło dwie godziny dobrego kina gatunkowego w starym stylu. Detektywistyczna zagadka oplatająca społeczno-polityczny wymiar tego filmu to sprawnie i interesująco przyrządzony kąsek dla widzów rozsmakowanych w klasycznych kryminałach i ulotnym klimacie lat 50.
