Rok teatralnych jubileuszy w Poznaniu trwa. Kilka dni temu program na "okrągły" rok ogłosił Teatr Nowy. Teraz wkracza w urodzinowy czas Polski Teatr Tańca Ewy Wycichowskiej.

Widzów i przyjaciół zaprasza w 2013 r. na 10 jubileuszowych spotkań w formie audio-video-performance, które ułożą się w cztery dekady historii teatru. Wypełnią je wspomnienia choreografów, wybitnych solistów i twórców związanych z poznańskim teatrem. A także (a może przede wszystkim) ważnych spektakli, które przez 40 lat wspólnie stworzyli.

Pierwsze cztery lata teatru (1973-1976) powróciły w miniony piątek. Głównym bohaterem tego odcinka nie mógł być nikt inny jak tylko twórca PTT - legendarny choreograf baletu Opery Poznańskiej, który w 1973 r. wyodrębnił z niego Polski Teatr Tańca - Conrad Drzewiecki. Przemówił w piątek z ekranu kilka razy. Na archiwalnych filmach mogliśmy podejrzeć próby do pierwszych spektakli, posłuchać jego głosu, rozmów z solistami. - Zawód tancerza można określić trzema słowami: praca, praca, praca i.... dyscyplina. Wtedy dochodzi się do wielkich rezultatów. Nie ma innej drogi - mówił w jednej z nich.

Archiwalne filmy z historii teatru przeplatały się z zapisami legendarnych spektakli w choreografiach Drzewieckiego: "Pawana na śmierć Infantki", "Odwieczne pieśni", " Stabat Mater", "Adagio na smyczki i na organy", "Epitafium dla Don Juana" i in. Część powstała jeszcze w Operze, część już w zespole PTT. Projekcjom większości z nich towarzyszyły współczesne reinterpretacje fragmentów tamtych choreografii w wykonaniu uczniów poznańskiej Szkoły Baletowej i obecnych tancerzy PTT, najmłodszych w zespole - przyjętych w 2011 i 2012 r. To międzynarodowy "team" -  poznański zespół tworzą w tej chwili tancerze m.in. z Włoch, Hiszpanii, Belgii, Czech, Niemiec i Polski.  

Swój czas na scenie mieli także pierwsi soliści PTT: Anna Staszak-Wesołowska, Emil Wesołowski i Przemysław Śliwa - tancerze Conrada Drzewieckiego. - To była trudna i piękna praca - swoje lata w zespole Drzewieckiego wspominał Przemysław Śliwa, który tańczył m.in. partie Don Juana i Mandaryna. - Po roli Don Juana właściwie mogłem przestać tańczyć, tak ważna to była rola dla tancerza. Zatańczyć i umrzeć - mówił. - Nie ważne, czy tańczyliśmy pierwsze, drugie, trzecie partie, czy "ogony". Współpracowaliśmy. I wszyscy mieliśmy z tej pracy ogromną satysfakcję - mówił.

- Przepracowałem z Conradem 13 lat - opowiadał Emil Wesołowski. Po tym czasie rozstaliśmy się, bo chciałem pracować na własny koszt, ale okazało się, że nie jest to takie proste, przejąłem "garb" Conrada, jego sposób myślenia o teatrze i muzyce. Jak przygotowałem swoją pierwszą premierę we Wrocławiu z przerażeniem stwierdziłem, że to jest kalka z Conrada - wyznał.

Kolejne odcinki jubileuszowych spotkań - autorski projekt Ewy Wycichowskiej - realizowane będą podczas całego roku jubileuszowego. Pojawią się kolejni goście, związani z teatrem na przestrzeni ostatnich 40 lat. Cały materiał zostanie zarejestrowany. Na zakończenie teatr planuje wydać go na płytach DVD.

Sylwia Klimek

• XL. Polski Teatr Tańca wczoraj i dziś
• Odcinek 1: lata 1973-76 "Don Juan i inni"
• hala nr 2 MTP
• 18.01, g. 20