Michał Hoffmann, znany pod raperskim pseudonimem Afrojax, jest raperem, kompozytorem i producentem. Twórca dobrze rozumiejący metody działania muzycznego świata wnika w jego struktury, ale też stale je wymija w poszukiwaniu innowacyjnej formy wypowiedzi. Dotychczas wydał cztery solowe albumy, ale na koncie ma też współpracę z takimi wykonawcami jak Łona, Webber, Newest Zealand czy Furia Futrzaków.

Afrojax jest kontrowersyjnym twórcą, przez co staje się ciekawym zjawiskiem na polskiej scenie muzycznej. Niekończący się temat artyzmu i dylematy związane z odpowiednią nomenklaturą odkładam jednak na bok. Legendarny Afrojax to Legendarny Afrojax. Twórca, raper, troll, grafoman - bez znaczenia. Z pewnością jest to twór stale ewoluujący i złakniony nowych kształtów swojej muzyki. Niekonwencjonalny sposób wypowiedzi rapera to przede wszystkim świadome operowanie prymitywnymi aspektami języka. W jego tekstach panoszy się duże natężenie rymów częstochowskich, wulgaryzmów i prostych konstrukcji gramatycznych. Niespecjalnie piękny głos wokalisty pasuje do ogólnego wrażenia niechlujnej przeciętności, która w tym wypadku stanowi zamysł estetyczny twórcy. Swoimi piosenkami Afrojax komentuje niektóre elementy polskiej popkultury, najnowsze naleciałości w zachowaniach społecznych i polityce, albo opowiada o doli artystycznej w kraju, który stale go zawodzi. Nie przejmuje się obawami o obrazę świętości i uczuć religijnych.

W tekstach najczęściej stosowanymi przez niego środkami stylistycznymi są falliczne porównania i metaforyka ekstrementalna. Afrojax przyciąga rzesze fanów dzięki swojej rozbrajającej szczerości, za pomocą której rozkłada na łopatki kompleksy "sukcesizmowej" rzeczywistości lub wskazuje niedobory altruizmu w tkance społecznej. Dość wymowne są tytuły jego płyt. Wydany w 2016 album "Nagrałem to, bo nie miałem kasy", a także najnowszy "Nikt nie słucha tekstów", naprowadzają odbiorcę na rodzaj treści zawartej na krążku.

O ile łatwo odszukać wspólny mianownik w literackim aspekcie twórczości Afrojaxa, tak kwestia muzyczna jest bardziej skomplikowana. Raper eksperymentuje z brzmieniem i nieustannie poszukuje nowych sposobów wypowiedzi za pomocą dźwięków. Najczęściej do stałej linii melodycznej dodane są nagrania uzupełniające lub komentujące podrzucany przez rapera tekst (np. imitacja dziecięcego płaczu w momencie mówienia o nim - "Dzieci płakały"). Niekiedy w instrumentarium pojawia się np. akordeon czy skrzypce dopasowane do raperskiego beatu ("Wojciech Modest Amaro"). Legendarny Afrojax najczęściej traktuje muzykę elektroniczną jako napęd do rozpędzenia wehikułu czasu. Jego utwory flirtują z beatami domowej produkcji lat 90. Prostota, prymitywizm i rodzaj niechlujnej, dyskotekowej duszności, tego wszystkiego posłuchać można np. w utworze "Besnaz". To nie maja być utwory "ładne", "wpadające w ucho". Sam twórca mówi w wywiadzie dla Naszegomiasta.pl, iż nie ma nic przeciwko określeniu jego twórczości jako "asłuchalnej". Dodaje jednak, że pewna doza próżności nakazuje mu wkupić się w łaski słuchacza, przez co w najnowszych utworach nieco temperuje swoje turpistyczne potrzeby obrzydzania własnej muzyki. Jak mówi o swoim ostatnim muzycznym wytworze: "powstała płyta obrzydliwa, ale raczej słuchalna."

Prowokacyjnych tekstów i nieznośnej do słuchania muzyki Legendarnego Afrojaxa poznaniacy będą mogli doznać 10 października w Pawilonie. Podczas występu będzie można zapoznać się z całym spektrum jego solowej działalności - Afrojax wykona piosenki zarówno starsze jak i  te najnowsze. Zapowiedziano także gratkę dla wielbicieli jego dotychczasowych działań. Możliwe więc, że raper popisze się także kompozycjami wcześniej nieprezentowanymi szerszej publiczności.

Julia Niedziejko

• Legendarny Afrojax
• Pawilon
• 10.10, g. 20
• bilety: 25 i 30 zł

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2018