Joker w wydaniu Todda Phillipsa to gęsty i wciskający w fotel dramat psychologiczny, który z superbohaterskim kinem ze spectrum DC ma naprawdę niewiele wspólnego. Takie wyjście poza ramy uniwersum, z którym dotychczas kojarzyliśmy demonicznego klauna, to naprawdę wielkie osiągnięcie na miarę najlepszych. A najlepszy jest tu bezsprzecznie Joaquin Phoenix, którego z dużym prawdopodobieństwem oglądamy w roli życia.
Nagrodzony Złotym Niedźwiedziem festiwalu w Berlinie film Nadava Lapida w gorzki, choć zarazem niezwykle zabawny sposób pokazuje, że "przed gębą nie ma ucieczki" - o filmie Synonimy pisze Bartosz Żurawiecki.
Po nierównym "Piłsudskim" przyszła pora na o wiele bardziej przemyślane i dopracowane "Legiony". Polskie kino historyczne dopiero uczy się na własnych błędach, ale robi to pilnie, a efekty od razu widać na ekranie.
Ambicje Bong Joon-ho zdecydowanie wykraczają poza chęć epatowania publiczności. Przewrotny Parasite jest nie tylko opowieścią o ludzkiej chciwości i głupocie, ale też bardzo gorzkim obrazem różnic społecznych i ekonomicznych dzielących mieszkańców nie tylko przecież Korei Południowej - o filmie Parasite pisze Bartosz Żurawiecki.
Po kilku początkowych scenach "Piłsudskiego" miałem ochotę Borysa Szyca obwołać polskim Tomem Hardym, ale potem coś poszło nie tak - czy to za sprawą nieprzemyślanego montażu, czy też wskutek zachowawczości twórców z góry liczących na zyski ze szkolnych wycieczek, produkcja zaczęła tonąć w oceanie poprawności.
"To nie miało się stać" - śpiewa Organek w piosence rekomendującej film Piłsudski, a wtóruje mu O.S.T.R. rymujący opowieść o niemożliwym, czyli o odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku.
- W Los Angeles, wśród palm i wiecznego słońca poczułam, jakbym trafiła do miejsca dobrze mi skądś znanego. Oprócz Springsteena i DKF-ów wychowałam się też na Chandlerze, więc kiedy wjechałam po raz pierwszy w strumień samochodów pędzących Bulwarem Zachodzącego Słońca, przypomniał mi się Filip Marlowe i już nie było mi tak samotnie - mówi Natalia Safran*, aktorka i piosenkarka.
Jest w pewnym sensie "Pewnego razu...w Hollywood" dla Quentina Tarantino tym, czym dla Felliniego było "8 ½" - obrazem nr 9, na wskroś osobistym i autotematycznym. Jest też dziełem ryzykownym, bo tak jak wcześniej amerykański reżyser fantazjował na temat abstrakcyjnych gatunków i dawno minionych epok, tak teraz przedstawia ludzi, którzy albo wciąż stąpają po tym padole, albo mają krewnych, którzy - mniej czy bardziej słusznie - mogą mieć obiekcje natury rodzinno-emocjonalnej.
Nowa wersja Króla Lwa, druga część Sekretnego życia zwierzaków domowych i Wilka w owczej skórze, wreszcie rewelacyjne Toy Story - naprawdę jest w czym wybierać planując w tym tygodniu wyjście z dzieckiem do kina. Czwarta część ostatniego tytułu, która weszła właśnie na ekrany kin, to klasa sama w sobie. Najnowsza produkcja nie ma w sobie nic z odcinania kuponów, proponuje za to świeżą historię, tyle że z udziałem dobrze znanych i lubianych bohaterów.
Niemy film Szczęście z 1934 roku wiele lat "półkownikował" w Rosji radzieckiej. Interesująca fabuła, komediowe gagi i niezwykłe triki kinematografii niemej to wszystko, co już w niedzielę 11 sierpnia będzie można zobaczyć w sali kinowej Szkoły Baletowej przy ul. Gołębiej. W dodatku z muzyką Waldemar Rychły Trio na żywo.
Nie mają prawa narzekać na wakacje poznańscy kinomaniacy! Do wielu funkcjonujących latem kin plenerowych dołączył w tym roku nowy, bardzo ciekawy projekt Weekly: Miejski Przegląd Filmowy.
Jest rok 1989. Dziewczyna pod żaglami może co najwyżej robić za kucharza, karmić męską załogę dzielnie zmagającą się z żywiołem oceanów. A i ta funkcja, chociaż połączona ze zmywaniem naczyń, przypadała tylko kilku szczęściarom na ponad 200 startujących w jednych z najbardziej niebezpiecznych wyścigów jachtów pełnomorskich - o filmie "Maiden" pisze Przemysław Toboła.
Komedie romantyczne, melodramaty, filmy historyczne, a nawet science fiction... - już po raz trzeci odbędzie się w Poznaniu Festiwal Kina Międzywojennego, czyli jedyna okazja, by zobaczyć na dużym ekranie niemal stuletnie, polskie produkcje.
Dokument biograficzny Rona Howarda o słynnym włoskim tenorze Luciano Pavarottim zapowiada Bartosz Żurawiecki. Premiera 2 sierpnia.
Uwielbiam filmy Jarmuscha, lubię też kino spod znaku apokalipsy zombie. Fanem filmu Jarmuscha o apokalipsie zombie jednak nie zostanę.
Kiedy w 1984 roku przechodził z Barcelony do Neapolu, chciał dla siebie domu, lecz dostał tylko mieszkanie. Zażyczył sobie ferrari, ale dostał fiata. Mimo to Diego Maradona w zaledwie kilka lat dla tamtejszych kibiców stał się bogiem, wynosząc broniący się przed spadkiem klub do piłkarskiego nieba. Wykorzystując ogromną siłę charakteru, wdarł się na sam szczyt, by następnie przez swoje słabości zaliczyć spektakularny upadek.
Trafika to nie tylko sklepik z prasą i tytoniem - to miejsce, gdzie można kupić przyjemność i rzeczy pożądane, acz grzeszne. Stałym klientem Ottona jest Zygmunt Freud, zagrany z dużą atencją przez Bruno Ganza. Jego Freud jest prawdziwie zmęczonym życiem i chorobą 81-letnim nałogowym palaczem - o filmie "Trafikant" pisze Przemysław Toboła.
Pośród licznych atrakcji czwartej edycji cyklu #NaWolnym, pojawią się także plenerowe projekcje filmów. Kinowe seanse wyświetlane będą na dziedzińcu Urzędu Miasta w dwóch częściach zatytułowanych: "Amerykańskie przedmieścia" oraz "Pół człowiek, pół legenda".
"Dziedzictwem. Hereditary" - znakomitym, jednym z najgłośniejszych horrorów minionego roku - Ari Aster złożył widzom swego rodzaju obietnicę. I właśnie zaczął się z niej wywiązywać, o czym świadczy "Midsommar. W biały dzień" - kolejny jego niebanalny, arthouse'owy film grozy, który od kilku dni można oglądać w kinach.
Ta rozegrana w ciągu jednej doby, choć z licznymi wycieczkami w przeszłość, psychodrama o lekkim zabarwieniu onirycznym pokazuje kobiety, które nie mogły pogodzić się z odgrywaniem przypisanych płci żeńskiej ról. Każda znalazła własną drogę ucieczki - o filmie Pamiątki Claire Darling pisze Bartosz Żurawiecki.
