Usłyszymy je także w wydłużonych kolejkach do barów mlecznych, w tramwajach, klubach, akademikach. Odmieniają je przez wszystkie przypadki, w wielu tonacjach i wielu językach bardzo różni ludzie: wysocy i niscy, młodzi i dojrzali, taneczni zawodowcy i amatorzy. Co ich przyciągnęło do Poznania? Skąd ten tłum?

Tańczą nawet serwery

Od wielu lat 15 maja to dzień, w którym setki osób w całej Polsce dokładnie w południe przypuszczają szturm na stronę www.ptt-poznan.pl. Punktualnie o dwunastej ruszają bowiem zapisy na pełne rozmachu międzynarodowe warsztaty taneczne. Dziesiątki technik i pedagogów, dziesiątki lokalizacji, setki uczestników i uczestniczek. Niektóre grupy zajęciowe w ciągu 20 minut wypełniają się w stu procentach. Między dwunastą a trzynastą serwer pracuje na najwyższych obrotach, a zapisujący się gorączkowo notują - gdzie, o której, jaki poziom zaawansowania czy zdąży się przebiec z jednych zajęć na drugie? Jak to zrobić, żeby pójść i na jazz, i na sambę, odbywające się w tym samym czasie? Może jest jeszcze jedna grupa, której się wcześniej nie zauważyło? I czy przeczytało się biogramy wszystkich prowadzących? Telefony. Wpisy na forum. Maile. I w końcu grafik jest ułożony. Można odetchnąć, dobrać się ze znajomymi w grupę, którą zamieszka się w akademiku, sprawdzić dojazd do Poznania i zapisać w kalendarzu plany na przedostatni tydzień sierpnia. Mój 15 maja tak właśnie wygląda od sześciu lat i mam nadzieję, że wiele jeszcze takich majów przede mną. Co takiego wisi w poznańskim powietrzu, że sierpień bez warsztatów Polskiego Teatru Tańca to sierpień stracony? Spróbujmy się przypatrzeć temu fenomenowi.

Karuzela z tanecznymi technikami

Oferta warsztatowa zawiera zarówno techniki sceniczne (jazz, taniec współczesny, taniec klasyczny), jak i taniec towarzyski oraz rozmaite odmiany street dance'u, a do tego tańce etniczne - flamenco, sambę brazylijską czy taniec orientalny. Swoje miejsce mają także zajęcia terapeutyczne (terapia tańcem, warsztaty teatru ruchu dla osób niewidomych). Nie obejdzie się również bez technik wspomagających (tai-chi, joga, conditioning dance). I to jeszcze nie wszystko, bo większość technik prezentuje swoje bardzo różne oblicza. Znajdziemy tu więc i Broadway jazz, i jazz rock, i funk jazz. W szerokich ramach tańca współczesnego pojawia się i contemporary dance na bazie Marthy Graham, i contemporary na bazie release, i np. repertuar Williama Forsythe'a. Afro będzie i brazylijskie, i kubańskie, i karaibskie. Hip-hop zaprasza miłośników wszelkich odmian, oferując im chociażby L.A. style, lyrical hip-hop czy super hero hip-hop. Nie! Nawet nie będę próbowała wymienić wszystkich możliwości. Mój własny dorobek warsztatowy z Poznania to jazz dance, afro brasil, terapia tańcem, contemporary contact improvisation, musical jazz, modal underground (wówczas jeszcze pod nazwą modern jazz underground), salsa... Od sali do sali, przez skrajnie różne techniki i style, kolekcja niezwykłych osobowości utalentowanych pedagogów, wielka dawka rozwoju tanecznego i psychicznego, niezapomniane wrażenia z kolejnych etapów.

Aplauz dla tańca

Wieczorami PTT zaprasza na spektakle. Zjeżdżają się zespoły z całego świata, których większość z warsztatowiczów i warsztatowiczek inaczej nie miałaby szansy zobaczyć. Przedstawienia niekiedy fizycznie zapierają dech w piersiach, a reakcje publiczności zachwycają szczerością i spontanicznością. Przypomnę choćby niezapomniany aplauz, jaki otrzymał Fling Maria Kong Dancers Company, kiedy widzowie byli bliscy rozniesienia Auli Artis, bijąc brawo, krzycząc i tupiąc. Skąd mieli tyle siły? Przecież spędzali całe dnie na ćwiczeniach w sali i pół nocy w klubach na parkiecie. A jednak! Teatr tańca prezentuje się tu w najróżniejszych stylistykach i formach. Festiwal prezentuje zarówno kameralne spektakle solowe, jak i wielkie widowiska w rodzaju "Football@..." gospodarza - Polskiego Teatru Tańca w kilkudziesięcioosobowej obsadzie. Są tu i spektakle fabularne, i impresyjne, są takie, które mówią wprost i takie, których wielość znaczeń odszyfrowuje się później godzinami. W repertuarze pozycje polskie sąsiadują z zagranicznymi, a żadne przedstawienie nie pozostawia widowni obojętną.

Ręka na tanecznym pulsie

Są jeszcze wystawy fotografii tanecznych, są flash moby, są co roku nowe atrakcje, jak Kino Non Stop, cykl edukacyjnych rozmów o tańcu, imprezy w klubie Blue Note. A przecież wszystko powyższe - to jeszcze nie wszystko! Jeszcze jest kontakt z wybitnymi pedagogami i artystami, rozmowy, które łatwiej nawiązywać i prowadzić w warsztatowej atmosferze czasu wyjętego z normalnego trybu życia niż pomiędzy zwykłymi codziennymi lekcjami. Jeszcze jest gazeta "PulseDance!" tworzona przez studentów i absolwentów warszawskich Podyplomowych Studiów Teorii Tańca pod kierunkiem Jagody Ignaczak, pełna recenzji, informacji, wywiadów i ciekawostek, pisana nocami, składana w wielkich emocjach rano, trzymająca rękę na tanecznym pulsie i łącząca się w tym pulsie z czytelnikami. Są wreszcie pokazy powarsztatowe, dla jednych będące debiutem w dziedzinie publicznych prezentacji, dla innych kolejną porcją artystycznego spełnienia. I jest jeszcze życie towarzyskie, nowe znajomości, nowe przyjaźnie.

Źródło tanecznej wibracji

Wszystko zaczyna się w magicznym budynku przy ul. Koziej. Tu właśnie bije źródło tej niesamowitej wibracji, która co roku przyciąga tańczące tłumy. Tu trzeba się rytualnie udać pierwszego dnia, zarejestrować, pobrać mapkę obiektów warsztatowych i identyfikatory, którymi nagle całe miasto wydaje się usiane. Rzucają się w oczy przyczepione do plecaków, toreb, ubrań, podkreślają wspólnotę uczestników, którzy zespoleni są wspólnym mianownikiem - czy tańczą taniec współczesny, czy ćwiczą barre au sol, czy uprawiają hip-hop. Co tu dużo mówić, taniec łączy i to jest jego największa siła.

Hanna Raszewska

• IX Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca Dancing Poznań
• 18-25.08
• miejsca: Hali nr 2 MTP (ul. Głogowska 10), Teatr Ósmego Dnia (ul. Ratajczaka 44)
• wydarzenia towarzyszące: uroczysta inauguracja spektaklem "Football@..." Polskiego Teatru Tańca w choreografii Ewy Wycichowskiej, wystawa fotograficzna "Taniec" Krzysztofa Fabiańskiego, rozmowy o tańcu: afro, modal underground, twórczość Williama Forsythe'a (prowadzenie: Jagoda Ignaczak), tematyczne afterparties w Blue Note, m.in.: rytmy afrykańskie, samba, flamenco, r'n'b, rap, soul, funk, hip-hop