- Tworząc choreografię zadawałem sobie mnóstwo pytań natury socjologicznej, konceptualnej, dramaturgicznej. Zastanawiałem się, dlaczego ludzie chcą być częścią społeczeństwa, albo dlaczego mogliby nie chcieć być w społeczeństwie. Jakie mechanizmy i rytuały działają na człowieka ‑ mówił choreograf przed premierą. Według niego relacje międzyludzkie mogą z jednej strony tworzyć formy zamknięte, a z drugiej tytułowe "otwarte pola", w których ludzie otwierają się na bycie we wspólnocie.

W spektaklu Nadar Rosano opowiada o relacjach społecznych niemal wyłącznie za pomocą ruchu ciał i układów tanecznych. Nie wprowadza bogatej scenografii czy przyciągających wzrok kostiumów. Nawet muzyka momentami milknie. Samych tancerzy najczęściej układa w grupy, które dzieli, miesza i zmienia ich skład. Tancerze komunikują się ze sobą za pomocą ruchu, ale też za pomocą prostych dźwięków czy klaskania.

Więcej...