Przedstawienie - Teren badań: Jeżycjada
27.02.2015
20:00
Jeżycjada Małgorzaty Musierowicz, najdłuższa saga polskiej literatury powojennej, to nadzwyczajny zapis świadomości polskiej klasy średniej w czasach PRLu i początków kapitalizmu. Osadzony w najbardziej mieszczańskim z polskich miast, Poznaniu, cykl daje nam wgląd w mieszczańskie rytuały i sposoby zachowań.
Weronika Szczawińska sięgnęła po Jeżycjadę, jedno z "lokalnych dóbr narodowych" Poznaniaków, i przerobiła ją na neurotyczny spektakl-koncert. Jak pisał Witold Mrozek w Gazecie Wyborczej: "Ironiczna fraza dramaturżki Agnieszki Jakimiak karmi się poczciwym rosołem dziewczęcych powieści i punktuje ich obyczajową hipokryzję".
W ramach spektaklu saga Małgorzaty Musierowicz potraktowana została jak antropologiczny teren badań nad polskim mieszczaństwem. Reżyserka Weronika Szczawińska opowiada: "Powieściowy cykl poddaliśmy uważnemu close reading, aby uchwycić rysującą się w nim konfigurację kulturową, która została wprawiona na scenie w ruch. Podstawowym gestem dramaturgicznym, porządkującym strukturę spektaklu, jest tworzenie spisów i klasyfikacji: wyszczególnianie, niczym w pracach antropologów strukturalnych, obyczajów obejmujących wszelkie aktywności codzienne (nawyki żywieniowe, higieniczne, erotyczne; upodobania lekturowe, wzorce zachowań, model wychowawczy itp.). Mam nadzieję, że takie szczególne odpodobnienie tego, co bliskie i swojskie, uczynienie z niego terenu obcej kultury, pozwala zbliżyć się do obrazu polskiego mieszczaństwa, a przede wszystkim do projektowanych na nie fantazji".
"Teren badań: Jeżycjada" był pierwszym z przedstawień zrealizowanej w ubiegłym roku trylogii "My, mieszczanie". W ramach tego projektu CK Zamek, we współpracy z Komuną//Warszawa, wyprodukowało trzy spektakle odwołujące się do motywu mieszczaństwa i mówiące o kondycji współczesnej klasy średniej. Mieszczaństwo bowiem to nasz poznański fenomen, jak nigdzie indziej w Polsce, fantastycznie tu zachowany. Mieszczańskość natomiast bywa naszą przywarą, choć częściej jest źródłem dumy.
Weronika Szczawińska (ur.1981)
Reżyserka, dramaturżka, kulturoznawczyni. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Reżyserię studiowała w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Doktorantka w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Jest reżyserką kilkunastu spektakli realizowanych w różnych teatrach w całej Polsce; autorką słuchowisk, dramaturżką bywała także aktorką.
Za reżyserię spektaklu "Zemsta" (2009r, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu) otrzymała II nagrodę Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr 2010; za reżyserię "Jak być kochaną" (2011r, według tekstu Agnieszki Jakimiak, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie) - nagrodę Jury Społecznego na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach (2012). Wyróżniona Nagrodą Marszałka Województwa Dolnośląskiego za dramaturgię do spektaklu " W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych" (2012r., reż. Bartosz Frąckowiak, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu). Otrzymała także wyróżnienie za spektakl "Komornicka. Biografia pozorna" (2012r., reż. Bartosz Frąckowiak, Hobo Art Foundation, Scena Prapremier In Vitro w Lublinie, Teatr Polski w Bydgoszczy) w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2012).
koncepcja i reżyseria - Weronika Szczawińska
tekst i dramaturgia - Agnieszka Jakimiak
muzyka - Krzysztof Kaliski
zespół: Natasza Aleksandrowitch, Romuald Krężel, Piotr Wawer jr, Krzysztof Kaliski
asystentka reżyserki/produkcji - Katarzyna Koślacz
produkcja: Centrum Kultury Zamek
koprodukcja: Komuna//Warszawa
Bilety: 25 z.